သက္တံ့ ဆိုတာက
အေပၚစြန္းထုတ္ျပတဲ့
စက္၀ိုင္းတစ္ခု မွ်သာ…..

က်န္ရိွတဲ့ စက္၀န္းျပတ္
ကမာၻေျမရဲ. ရင္ဘတ္ထဲမွာရိွတယ္
ကြယ္၀ွက္တတ္တဲ့ သေဘာက
ေလာကရဲ. သဘာ၀ ဆိုပါေတာ့ကြယ္။

ေမတၱာဆိုတဲ့ သက္တံ့ရဲ.
ထိန္ခ်န္တဲ့ စက္၀န္းတစ္ပိုင္း
ငါ့ရင္ထဲမွာ သူ.အတိုင္း က်န္ေသးတယ္
ဖယ္ရွားေပါင္းထည့္ျခင္း မလုပ္မိေအာင္
အရိွအတိုင္း ထားလိုက္ခ်င္ေပမင့္
နင္ ျမင္သင့္သလား ေတြးမိလို.ပါ။

မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ စိတ္ကူးနဲ.
သံေယာဇဥ္ကို ခူးခ်င္တဲ့စိတ္
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ဆပ္ျပာပူေပါင္းေလးကို
ပုဆိန္နဲ. ခုတ္ပစ္တယ္ဆိုမလား
ငါ့အမွားပဲထားပါေလ ။

မသိစိတ္က လွဳပ္နွိဳး
ေမးခြန္းမ်က္၀န္းေလး လွမ္းအခိုးမွာ
ငါ….ရိုရိုက်ိဳးက်ိဳးေလး ျမတ္နိုးသြားခဲ့မိတာ
ကာလတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျပဳစား
ငါ့ရဲ.ေမွာ္နတ္ဖုရားမေလးေရ
ၾကယ္မွဳန္မွဳန္ အေတြးေတြတိုင္းမွာ
သက္တံ့တစ္ပိုင္းလို ကိုင္းညြတ္အုပ္မိုး
ငါျဖဴစင္ေအာင္ နင္ပ်ိဳးခဲ့ဘူးတယ္။

နင္တန္ဖိုးထားထား မထားထား
ငါ့ ကမာၻဦး ေမတၱာတရားက
အျငင္းပြားဖြယ္ မဲ့ တည္ခဲ့တယ္
ဘယ္ေမွာ္ရံု ၀ကၤဘာကမွ
ငါ့ လားရာကို မဖ်က္နိုင္ခဲ့ဘူး။

ပိုင္ဆိုင္ဖို.ထက္ ျမတ္နိုးဖို.ကို
ငါ ပိုလို. အေလးထားရင္း
ကိုးကြယ္ျခင္းနဲ. တပိုင္းေသေနတဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ. အိပ္မက္ရွည္ေတြေလ
နင့္ေၾကာင့္ အရြက္အခက္ေ၀ခဲ့တယ္။

အဲဒီလို
ရိုးရိုးသားသား အံကိုႀကိတ္
ေကာင္းကင္ကို တိတ္တဆိတ္ေမာ့ၾကည့္
တိမ္ေတြကို စကားေျပာမိခဲ့
လူရွင္းတဲ့လမ္းေတြေပၚမွာ
နာမည္ေလးတစ္ခုကို တိုးတိုးေခၚရင္း
သက္ျပင္းေတြ ခ်ဘူးခဲ့ၿပီ။

အတည္အတံ့ ငါ့ရင္ခြင္ဟာ
နင္ျမင္တာထက္ ပိုသိပ္သည္းခဲ့တယ္
ၿမိဳသိပ္တဲ့ အနက္အရိွဳင္းကို
နင္သိေအာင္ သမိုင္းမတင္ခဲ့တာဟာ
တိမ္လႊာေပၚက သဏၭာန္ရုပ္ကို
နင္ သက္ေသလုပ္မယ္ မထင္လို.ပါ။

အၾကည့္ထက္မပိုတဲ့ ေမတၱာတရား
နင္ဘယ္လို နားလည္မွာလဲ
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲက သစ္ရြက္တစ္စ
တစ္ေတာလံုးရဲ့ သဘာ၀ မဟုတ္ဘူး
ရည္စူးသမွ်ေတြ ခင္းက်င္း
ငါ့ တစ္ဘ၀လံုးလင္းခဲ့တာေတာင္
နင္သိေအာင္မျပခဲ့ဘူးေလ။

ယံုၾကည္ျခင္းတရား ဆိုတာက
ျမင္နိုင္တဲ့ အေၾကာင္းဆက္ေတြကို သက္ေသျပ
တစ္ခုျခင္း ေရတြက္သြားရတယ္
တကယ္ေတာ့လည္း
ငါ့အျဖစ္က ေရခဲကၽြန္းလို
မျဖစ္စေလာက္ပဲ ေသာင္ထြန္းခြင့္ရ
ခမ္းနားေၾကာင္း ဘယ္လိုျပမွာလဲ။

ေၾသာ္…..အရိွကေန ဆင့္ပြားေတြးရတဲ့အသိ
ျမင္တတ္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကည့္ရပါ့
နင္ျမင္နိုင္သမွ်က အေပၚယံေၾကာပါ
နက္ရိွဳင္းတဲ့ အတြင္းသေဘာကို
ထုတ္ျခင္းခတ္ ျမင္ေအာင္ေျပာခ်င္ေသးတယ္။

နင္မၾကည့္တဲ့ ျမင္ကြင္းေအာက္ကိုမွ
ေယာက္်ားဆန္ဆန္ ဒူးေထာက္ျပခဲ့သူ
ေနာက္က်တတ္တဲ့ စကားလံုးေတြေၾကာင့္
ေယာက္်ားဆန္ဆန္ ရွံဳးေနရတယ္။

စိတ္တူကိုယ္တူ ေ၀းခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့
အေတြးေတြ ျဖန္.ကာအုပ္မိုးတဲ့ညတိုင္း
အရူးတစ္ပိုင္း အိပ္မက္ေတြနဲ.လန္.နိုး
သူစိမ္းဆန္တာ ဆိုးတယ္ကြယ္။

ငါ့ရဲ. ရာဇ၀င္ စံပါယ္ဦးေလးရယ္
ဥေပကၡာ အစိမ္းေတြ ရင္မွာစူးေလာက္ေအာင္
ဘယ္အမွားအယြင္းကိုမွ မခူးမိပါလားကြယ္။

နင္မယံုၾကည္နိုင္တဲ့ ေမတၱာ
ငါမေဖၚျပသာတဲ့ သံေယာဇဥ္
နင္မျမင္နိုင္ခဲ့တဲ့ နာမဓာတ္ေတြနဲ.
နင့္ကိုနင္ ကန္.သတ္ထားပါ
နင္စည္းျခားလိုက္တဲ့ တံခါးက
နင့္ပစၥည္း ယူမသြားေအာင္တားနိုင္သလို
နင့္ကို ေပးခ်င္တဲ့ပစၥည္းကိုလည္း
နင့္လက္ထဲ မထည့္ေအာင္ တားသြားတာပါပဲ။

ေခါင္းငံု. အံႀကိတ္
ကိုယ့္ဒဏၰာရီကိုယ္ ျပန္ပိတ္ခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမိုးသည္း
ယံုၾကည္ျခင္းေတြ အိမ္ယာအေျပာင္းမွာ
ေကာင္းကင္နဲ. ငါ့ေတာင္ပံ လြဲခဲ့ၿပီ။

နတ္ဆိုးေတြ က်ိန္စာဖတ္တဲ့ အရပ္ေတာင္မွ
ငါေျခဦးမခ်ဘူးပါပဲနဲ.
စိမ္ေျပနေျပ အထင္ေတာ္လြဲခဲ့တာ
အသည္းဆို.ေအာင္နာတယ္။

ေမ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ တန္းလန္းနဲ.
လက္ပန္းက်ေနသူ တစ္ေယာက္
ေရၾကည္တစ္ေပါက္ မေပးရင္ေနပါ
ေျခနဲ. မကန္ေက်ာက္သင့္ပါဘူး။

အၾကည့္ေတြ တႏြယ္ငင္ငင္ စိမ္းလဲ့ၾက
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ယံုၾကည္မေပးသလဲ
ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သက္သက္
ပတ္၀န္းက်င္ ခ်ည္တဲ့ႀကိဳးက
မိုးမလင္းခင္ ပြဲဖ်က္တယ္။

တစ္လမ္းေမာင္း ပန္းပြင့္ေလးကိုမွ
ခဏခဏမိွဳင္းတိုက္
ငါက…..
သူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ မမိုက္ရဲလို.
တိုက္ပြဲမွာ က်သူပါ။

အထီးက်န္ ရထားေလးက
ဥၾသသံ ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတာင္ မေပးပဲ
အေ၀းကို အေျပးတပိုင္း ထြက္ခြာ
နာက်င္ျခင္း ကုန္အျပည့္ တင္ေဆာင္
ငါနင့္ကို ေရွာင္ပါ့မယ္။

သူ.ကို သိပ္ခ်စ္လို.
တစ္ဘ၀လံုး ျပန္“သစ္”ခ်င္ေပမယ့္
ဘယ္ျဖစ္နိုင္ပါ့မလဲကြယ္
ကိုယ့္ရင္ထဲ ကိုယ္ျပန္ပုန္းၿပီး
မ်က္ရည္အ၀ါနဲ.
ငါ……ရွံဳးမယ္……..

ခ်စ္မိသူ ဆိုတာ မနာရက္ဘူးကြယ့္
ေတြးတဲ့အခါတိုင္း အသစ္ျဖစ္
ငါ့မွာ အရင္ထက္ ပိုခ်စ္မိ
နင္ သိရင္ ရယ္ဦးမွာ…….

ယံုၾကည္မွုကို ေပးအပ္ဖို.က
ေျခတစ္လွမ္းမက ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
ဒီေရျပာျပာ အိပ္မက္ေတြက
အတိတ္လျပည့္ည တိုင္း တက္တယ္။

တျမတ္တနိုးေလးေရ
ေ၀းကြာျခင္းေတြ တနံတလ်ားနဲ.
ကာလမ်ား အလႊာလႊာ အထပ္ထပ္မွာ
တယိုင္တရြဲ. ရပ္တည္ခဲ့ရတယ္
ခဏငယ္တိုင္းမွာ ပ်ံ.ဆြတ္
ေမ်ာ္လင့္ျခင္းပန္းခိုင္က
မနိုင့္တနိုင္ ယိုင္ညႊတ္တယ္။

ကံနည္းသူေတြ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေပၚ
ေမ်ာ္လင့္ခြင့္ကို ဆုတ္ကိုင္
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပန္တိုက္ဆိုင္မလဲ
မရဲတရဲ ပင္လယ္သစ္ေလးမွာ
“ကၽြန္း” ျဖစ္လာပါကြယ္။

သူသူကုိယ္ကိုယ္ လြမ္းခဲ့ၾကဘူး
ငါ့က်မွ ပိုထူးသလား
တေန.တျခား တိုးတိုးသတိရ
က်ားကုတ္က်ားခဲ ခ်စ္မိသူမွာ
ဆြတ္ျဖဴစြာ သတိရေနရဲ.။

တစ္ခါတစ္ခါက်
ေအာက္က် ေနာက္က် ေျခေထာက္ေတြနဲ.
ျပန္လည္ဒူးေထာက္မယ္ စိတ္ကူးမိ
ရိွစုမဲ့စု မာနေလးက
ျပန္သြားခြင့္ မေပးဘူးကြယ္။

မိန္းကေလးတို. အျဖစ္
အခ်စ္နဲ. အယံုအၾကည္
တစ္ပိုင္းစီ ကန္.ထားသလို
ေယာက္်ားတို.ရဲ.ဘ၀
အခ်စ္နဲ. မာန
အခိုင္အမာ ခြဲထားၾကတယ္။

တရွိဳင္းနင့္နင့္ ငါ့ခ်စ္ျခင္း
အၾကြင္းမဲ့ တည္ရိွေပမယ့္
ရိွသင့္တဲ့ သိကၡာတရား
ထားနိုင္ေအာင္ ငါထားမယ္။

အမွတ္မဲ. ျပန္ဆံုတဲ့အခါ
နင့္မ်က္ႏွာ ကြယ္အ၀ွက္ကို
မက္မက္သက္သက္ အေငးမွတပါး
အျခားေသာ သံေယာဇဥ္
နင္မျမင္ေအာင္ “တား”မယ္။

အဲဒီ တစ္ေန.လံုး
အရင့္နက္ဆံုး အၿပံဳးနဲ.
တစ္ေယာက္ထဲ ရိုးရဲၿပံဳးရင္း
အလင္းဖြဖြ ေကာင္းကင္မွာ
သက္တံ့ ရိွမရိွ ရွာၾကည့္မယ္။

ဒါပါပဲ
သက္တံ့ရဲ. ကြယ္၀ွက္တဲ့စက္၀န္းျပတ္
သံေယာဇဥ္မဲ.မျမင္အပ္ဘူး
ျမင္တတ္ေအာင္ ၾကည့္ဦးေတာ့
အဆံုးအရွံဳး ေကာင္းကင္မွာ
မိုးသားေတြ ကင္းစင္ၿပီပဲ
ဘာထူးမွာလဲ
ဘာ
ထူး
ေတာ့
မွာ
လဲ
ကြယ္…….။ ။

In: ကဗ်ာ Posted By: ေမာ္နီ Date: May 21, 2010  All Time