မုန္တိုင္းထန္တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ ေ၀းရာ
ေသြးမစစ္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ေ၀းရာ
အၿငိဳးအေတး၊ အာဃာတေတြနဲ႔ ေ၀းရာ
ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ေတာင္ယာတဲေလးဆီ
ညီမေလး အေရာက္လာခဲ့ရင္ . . .

ညီမေလးဆီ ပြတ္သပ္တိုးေ၀ွ႔လာမယ့္ေလျပည္ညင္းဟာ
ညီမေလးကိုစြဲေလာင္ေနတဲ့ေမာဟမီးေတြကို
တိုက္ခတ္ၿငႇိမ္းသတ္ေပးလိမ့္မယ္
ညီမေလးရဲ႕ပခံုးေပၚ
ညင္ညင္သာသာ လာနားမယ့္ငွက္ကေလးဟာ
သူတို႔အသိုက္အၿမံဳရဲ႕ေႏြးေထြးလံုၿခံဳတဲ့
ခ်စ္မက္ဖြယ္ေန႔စြဲေလးေတြအေၾကာင္း
ညီမေလးကို ေတးသီျပလိမ့္မယ္
ညီမေလးကို မေတြ႕ဖူးခင္အခ်ိန္ထိ
အလွမာန္၀င့္ခဲ့တဲ့ေတာပန္းကေလးေတြဟာ
ညီမေလးေလွ်ာက္မယ့္လမ္းမွာ
သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ေၾကြက်ေက်ာခင္းေပးၾကလိမ့္မယ္

ညီမေလး ျမင္ရမယ္
၀ံပုေလြေတြၿခံရံၿပီး
စားက်က္မွာ ေအးေအးလူလူ ျမက္စားေနမယ့္သိုးကေလးေတြ
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကို အေၾကာက္အလန္႔မရွိ
ဆြဲႏႈတ္က်ီစယ္ေနမယ့္ၾကြက္ကေလးေတြ

အပူအပင္ကင္းကင္း စီးဆင္းေနတဲ့စမ္းေခ်ာင္းေလးနဲ႔
ေလယိမ္းတိုင္းလွ ကိႏၷရီကသလို ေကာင္ပင္တို႔ရဲ႕
ေသြးရင္းသားရင္းခ်စ္ျခင္းတရားကိုလည္း
ညီမေလး ခံစားၾကည္ႏူးရလိမ့္မယ္

ယုန္သူငယ္အလား ထင္မွတ္မွားရမယ့္
ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ရဲ႕ေဘးက
ျခေသၤ့လည္ဆံေမႊးလို ဆံပင္ေတြ
ဂုတ္ေပၚခပ္႐ိုင္း႐ိုင္း၀ဲက်ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ
ရဲရင့္၀င့္ၾကြားတဲ့ပန္းဘုရင္မတစ္ပါးရဲ႕ ေျခအၾကြ လက္အမမွာ
ရင္သပ္႐ႈေမာ ဆြံ႕အသြားလိမ့္မယ္

ညီမေလးရဲ႕႐ံႈးနိမ့္မႈေတြအတြက္
ျမားလို ထိုးစိုက္လာမယ့္လက္ၫိႈးေတြ မရွိဘူး
ညီမေလးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္
မ်က္ရည္က်ေအာင္ ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့
အ႐ိုးခံသက္သက္ျဖဴစင္မႈေတြ ရွိတယ္
ညီမေလးရဲ႕ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြအတြက္
စုပ္သတ္သလိုလိုနဲ႔
ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနမယ့္မ်က္ႏွာဖံုးေတြ မရွိဘူး
ညီမေလးရဲ႕အာ႐ံုေျခာက္ပါးအတြက္
မေတာင့္တမေၾကာင့္ၾကဘဲ ျပည့္စံုေစမယ့္
အျဖည့္ခံျခင္းေတြ ရွိတယ္

အ႐ူးမေလးတစ္ေယာက္လို
ေတာပန္းေတြ ေ၀ေနေအာင္ ပန္ၿပီး
ႏြယ္ဒန္းမွာ ထိုင္ေနမယ့္ညီမေလးကို
ယိမ္းခတ္တယ္ဆို႐ံု ကိုယ္က ျဖည္းျဖည္းေလး လႊဲေပးမယ္
စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲ ေျခခတ္ေဆာ့ကစားၿပီး
ညီမေလး ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အခါ
ကိုယ္က ညီမေလးကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနမယ္

ခ်မ္းစိမ့္တုန္ခိုက္တတ္တဲ့ညေတြမွာ
ညီမေလးနဲ႔ကိုယ္ရယ္
ကိုယ္ရဲ႕အေဖာ္မြန္လူ၀င္စားတိရစၧာန္ေလးေတြရယ္
မီးပံုတစ္ပံုရဲ႕ေဘးမွာ ၀ိုင္းဖြဲ႕ၿပီး
အၾကင္နာေတးေတြကို သံၿပိဳင္သီဆိုၾကမယ္
စာနာနားလည္မႈကဗ်ာေတြကို အတူတူ ႐ြတ္ဆိုၾကမယ္

အက်င့္သီလနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့
နိဗၺာန္မကူးမီတစ္ဖက္ကမ္းမွာ ရပ္ရင္း
ကိုယ့္ဆီ အေရာက္လာမယ့္
ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုရိပ္ကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေငးေမာလို႔ကိုယ့္မွာ . . .

ကိုသွ်ား