ဘ၀ကုိ တံခါး မွားေခါက္ တလိမ့္ေခါက္ေကြး ေရာက္လာသူေတြ …
ဇာတ္ခုံေပၚတက္ … ဘယ္နားရပ္ရမွန္း မသိသူေတြ … သူတုိ႔ေတြ …
ျမင္ၾကည္႔စမ္း ကဗ်ာ … “အလကား ယူသြားပါဗ်ာ ” လို႔ ဆိုင္း ဘုတ္ မတပ္ရုံ တမယ္ …
သူတို႔ … လိုအပ္ေနခဲ႔တယ္ ကဗ်ာ …
တံခါးမွားေခါက္ … တံခါးေပါက္မွားေရာက္ခဲ႔ေပမယ့္ … သူတို႔လဲ “လူ” .. ဒါေပမယ့္ တူတူတန္တန္
ျဖတ္သြားတဲ႔ ကားေတြၾကား … ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြၾကားမွာ …
သူတုိ႔ အနား ေႏြးေထြးစြာ လုိအပ္လာမယ့္ တစ္စုံတစ္ရာ …
သူတို႔ ေမွ်ာ္ လင့္ ခဲ႔ တယ္ ကဗ်ာ …
ကားပါမစ္ မသိဘူး ႏိုင္ငံေရး လြတ္ျငိမ္းခြင့္ မသိဘူး… ဂ်ီအက္စ္အမ္ သူတုိ႔ မသိခဲ႔ရဘူး ကဗ်ာ …
တကယ္ေတာ့ သူတို႔လဲ သိ ခ်င္ ခဲ႔ ရွာ မွာ ….
အိပ္မက္ထဲက ကမာၻ … အိပ္မက္ထဲက ကမာၻ … ေၾသာ္ … အိပ္မက္ထဲက ကမာၻမွာေတာင္မွ သူတုိ႔ အတြက ္”အိမ္” ဆိုတာ …
“မိဘမဲ႔ ေဂဟာ” … “လူငယ္ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ေရးေနရာ” … ဒါ .. ဒါ ..