နာမည္ႀကီး
မီးေရာင္ဟာ အသားေရာင္ေပၚမွာဝင္းလို႔
မ်က္ႏွာေလးေပၚမွာဝင္းလုိ႔
အေရျပားေလးေပၚမွာဝင္းလုိ႔
ကင္မရာေရွ႕ငိုၿပီးစားတဲ့ထမင္း သူေဌးေရွ႕ငိုၿပီးစားတဲ့ထမင္း မိဘလုပ္စာနဲ႔စားတဲ့ထမင္း
ဒီမုိကေရစီေလခ်ဥ္နဲ႔ ဘဝင္နဲ႔ မင္းမသိေသးပါဘူးကြာ နဲ႔
ငို ငို ငို ဝေအာင္ငို ကင္မရာထဲမွာ ဘဝပ်က္လည္း အျပင္မွသိကၡာမပ်က္ဖုိ႔လုိတယ္
ခင္ဗ်ားသိထားဖု႔ိက နာမည္ႀကီးထမင္းငတ္လည္း ေမတၱာမငတ္ရင္ၿပီးေရာ ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္
လုပ္စားတယ္ဆုိတာ မေကာင္းဘူး ေလာေလာဆယ္
ငါ့ကိုၾကည့္ေနမယ့္အစား ကင္မရာကိုၾကည့္ မင္းကိုၾကည့္ရတာ ကင္မရာေရွ႕မွာမီး
စား(ခံ)ေနတယ္ ဖက္ပစ္လုိက္ သူ႕ကိုအား
မနာနဲ႔ နာမည္ႀကီး
သြားေစရမယ္
ဘဝင္ေလးကိုနည္းနည္းေမာ့ထား စိတ္ေလးကိုနည္းနည္းေကာက္ထား ဒါမွ ပိုလွမွာေပ့ါ
အေရျပား ညျပတ္ငွားရမ္းမႈေတြမ်ားလာတယ္
လြဲေနတဲ့သေဘာထားနဲ႔ အဲဒါမင္းနဲ႔ဆုိင္လုိ႔လားစိတ္ဓါတ္
ဘယ္ေလာက္ေဝဖန္ေဝဖန္ငါ
ခံႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး ထင္ရာစုိင္းသြားေတာ့ စာခ်ဳပ္ထဲကြဲလုိက္ အျပင္မွာကြဲလုိက္နဲ႔
ကဒ္…
အဝတ္အစားမလဲနဲ႔မင္းသမီး ခင္ဗ်ားအေရခြံေတြကိုပဲ စင္ေအာင္ေဆးခဲ့။
ေနပိုင္
၂၁.၀၁.၂၀၁၂
http://www.facebook.com/pages/%E1%80%B1%E1%80%94%E1%80%95%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9/312961772080182
Comment #2
ကဗ်ာေလး ဆန္းတယ္ဗ်
အားေပးေနတယ္
Comment #3
mike de.
a paw yan a yae kun pe sin sung chut ke
Comment #1
အားေပးသြားပါတယ္ဗ်