ေနၿမင္.ၿပီးသား ဦးေႏွာက္ကို
တီးေခါက္ၾကည္.မိတာလည္း ခဏခဏ
ခ်ိဳက်ိဳးနားရြက္ပဲ. အလကၤာေတြပဲ
ဒလိမ္.ေကာက္ေကြး က်လာတယ္

အႏုပညာကို ဖက္ရွင္လို ခ်ဳပ္၀တ္ၾကတဲ.
တစ္ခ်ိဳ. တစ္ခ်ိဳ.ေတြနဲ.
လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲတယ္
မေက်နပ္လည္း နာမည္တပ္ၿပီး မဆဲေၾကး

ဘ၀ဆိုတာ မီးပုံးပ်ံၾကီး
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေအာက္ၿပန္က်မွာ သိေပမယ္.
သိကၡာရွိရွိ ပ်ံသန္းၾကမယ္
ၾကီးေကာင္ၾကီးမားနဲ.
ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ၿဖစ္ေနရင္သာ မ်က္စိေနာက္စရာ

တစ္ခ်ိဳ.လူေတြက ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္တာေတြ
ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာ ဂုဏ္ယူၾကတယ္
တစ္ခ်ိဳ.က  လုပ္ခ်င္တာေတြကို
မလုပ္ၿဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏိုင္တာက မွ အရည္အခ်င္းတဲ.
(ကိုယ္.ကိုယ္ကို) ဘာၿဖစ္ခ်င္ေနမွန္း မသိတဲ.
ကြ်န္ေတာ္ က ဘာမွ မေၿပာေတာ.ဘဲ
အဲဒီလူႏွစ္မ်ိဳးလုံးအတြက္ လက္ခုပ္နာနာေလး ဖိတီးၿဖစ္တယ္

“မဟုတ္ေသးဘူး အေဖ
၀ီရိယနဲ. ေအာင္ၿမင္မႈသာ တိုက္ရုိက္ အခ်ိဳးက်ရင္
ပိုအားစိုက္နင္းရတဲ. စက္ဘီးက
ေမာ္ေတာ္ကားထက္ ပိုၿမန္ေနမွာေပါ.”
ဆင္ေၿခေတြ ေပးၿပီး အပ်င္းထူခဲ.တယ္
တကယ္ေတာ. အသံက်ယ္သေလာက္
ခရီးမေရာက္တဲ. အေဖ.သားကမွ
“ေထာ္လာဂ်ီ “

ၾကယ္စင္ေတြ အခိုင္လိုက္ပြင္.တဲ.ၾကားက
ပိုးစုန္းၾကဴးေလး ကြ်န္ေတာ္လည္း
တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ေတာ. “လင္း “ၾကည္.ခဲ.ပါရေစ
ရင္ဘတ္ခ်င္းမတူခဲ.ရင္
ဒီကဗ်ာကို မဖတ္ခဲ.သလိုပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ