သူငယ္ခ်င္း မင္းက စာဆိုအစံုဖတ္သူ

မင္း ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မင္း ဘ၀၊ မင္းကိုယ္တိုင္ကတဲ့ဇာတ္မွာ

လူျပက္၊ မင္းသား . . . . . . . . . စသျဖင့္ေပါ့။

ထားပါေတာ့ . . . ။

ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္ဆိုလည္း ထားပါေတာ့ . . . ။

ငါ့ရဲ႕ စာတိုေပစေတြက

မင္း ဖတ္ခဲ့တဲ့စာႀကီးေပႀကီးေတြေလာက္ေတာ့ ကိန္းႀကီး၊ ခန္းႀကီး မႏိုင္ဘူး။

က်မ္းကိုး၊ က်မ္းကား မတိက်ဘူး။

ေသခ်ာပါတယ္ . . .  မတိက်ဘူး။ ဒါေပမယ့္ . . .

ရင္နဲ႔ ရင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြရွိတယ္။ ေရရာတဲ့ ေစတနာေတြရွိတယ္။

ငါ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အသံနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ ဟန္လည္းရွိတယ္။ ထားပါေတာ့ . . .

ငါက အညတရ ၾကယ္၊ ဟုတ္တယ္ အေမွာင္ထဲက ၾကယ္ ေလွာင္စမ္း . . .

ငါ့ရဲ႕ စာတိုေပစေတြကို မင္းႀကိဳက္သေလာက္ ေလွာင္ေျပာင္စမ္း

ငါ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြကိုေတာ့ ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔

ငါ ဆိုတဲ့ေကာင္က ေၾကာက္တတ္ေအာင္ အေမာက္ေထာင္မျပေပမယ့္

လိုအပ္ရင္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္တဲ့ အခန္းေအာင္းသတၱ၀ါ . . . ထားပါေတာ့

အညတရဆိုလည္း ထားပါေတာ့။

ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္ေလာက္ေအာင္ ငါ့လက္က ေမွာ္မ၀င္ေသးဘူး။

အဲဒါအမွန္ပဲ ငါ ၀န္ခံတယ္။

ငါက ကိုယ့္သံစဥ္ ကိုယ္ျပန္ညိွေနရတဲ့ ဂစ္တာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း

ငါ မေကာင္းေသးတာ ၀န္ခံတယ္။ ထားပါေတာ့ . . .

သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းေကာ . . . ထားပါေတာ့ . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ။

တစ္ခုပဲ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“ ဟင့္အင္း ေခါင္းေတာ့ မညိတ္လိုက္ပါနဲ႔၊ ငါ မင္းကို ျငင္းေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္အေသြးအသားထဲက အရိုးကို ျပန္ထြင္းေနတာ၊ ” ထားပါေတာ့ . . .

တစ္ေယာက္ေယာက္ မွန္ဖို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္မွားရတယ္ဆိုတဲ့

ခပ္တုံးတုံး ဇာတ္သြားအတိုင္းပဲ ထားပါေတာ့ . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ။

—-> ထားပါေတာ့ … အညတရဆိုလည္း … ထားပါေတာ့။