ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မဲ့ယာမဲ့မိဘမဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္
အလုပ္ေပးမယ့္လူ မရွိဘူး ၀င္ေငြ မရွိဘူး
ေစာင္မရွိလို႔ ခိုက္ခိုက္တုန္အေအးဒဏ္ကို
ေဆးလိပ္တစ္တိုနဲ႔ ခုခံထားရတယ္

ကၽြန္ေတာ္က လက္လုပ္လက္စားအလုပ္သမားတစ္ေယာက္
အိမ္အျပန္ မေလာက္ငွတဲ့ညစာ
မွ်ေ၀စားေသာက္ေနမယ့္မိသားစုရဲ႕မ်က္ႏွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုသတၱိနဲ႔ ၾကည့္ရက္မလဲ
တစ္ေဆာင္းလံုးကို ခ်က္အရက္ပုလင္းတစ္လံုးထဲ
ထည့္ခေလာက္ပစ္မိတယ္

ကၽြန္မဟာ အရင္ဘ၀တုန္းက အမၺပါလီျဖစ္ခဲ့ေလသလား
ကၽြန္မရဲ႕ေရွးဆုေတာင္းဟာ ကၽြန္မဘ၀ကို လွလွပပ ၀ါးၿမိဳေနခဲ့တယ္
လူဆယ္ေယာက္အလုပ္လုပ္တာေတာင္
လူတစ္ေယာက္ လူေရာင္ေျပာင္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ေခတ္
သားသမီးေတြဘ၀ လင္းပဖို႔ ကၽြန္မရဲ႕ညေတြကို
အေမွာင္ခ်ေပး႐ံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

ညကို စိတ္နဲ႔ျခစ္ယူလိုက္ေတာ့ အိပ္မႈန္စံုမႊား ထလင္းတယ္
လက္နဲ႔စမ္းၿပီး လက္နဲ႔သပ္ခ်မိတဲ့ၾကမ္းပိုးေတြ တ႐ြ႐ြ
ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ ခုန္ထြက္သြားတဲ့အာ႐ံုကို
အေမွာင္ထုက ျဖတ္႐ိုက္တယ္
စက္နဲ႔လွည့္ထုတ္သလို ထြက္က်ေနတဲ့ညည္းညဴေအာ္ဟစ္သံေတြ
ဘယ္လို ၿငႇိမ္းသတ္ရမလဲ
ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ တက္နင္းမိသလို တရားခံရွာမရ
ေတာက္ေခါက္မိတယ္

                                                                   ကိုသွ်ား