ဆရာမင္းသုဝဏ္ စပ္ခဲ့တဲ့ ဒီကဗ်ာကို အားလုံးလိုလို ၾကားဘူးနားဝ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ Poems Corner မွာ

မွတ္တမ္းတခုလို က်န္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ (မွတ္ထားခဲ့တဲ့ သတ္ပံုအတိုင္း) တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆန္းစခါေႏြ၊ သာတေပါင္းမို႕၊ ညွာေညာင္းေႂကြ – ေျပေျပေရာ႐ု၊ ျမအေသြး ေရႊေရးလုလို႕ – ရတု အညီ၊  ေျမသို႕သက္တဲ့ ေရာ္ရြက္ရီကို၊ ပလီပလာ – တီတာတာ သည္ခါဓေလ့၊ ေႏြအကူး – ေလ႐ူးေဝွ႕ေတာ့၊ ေကြ႕ေကြ႕ ဝန္းဝိုက္၊ ေရႊေၾကာင္ဘား – ျမီးဖ်ားလိုက္သို႕၊ ျမိဳင္တိုက္စုံယံ – ရြက္ေဟာင္း ပ်ံေသာ္၊ ေရႊျခံဂါမ – ကြၽန္႕ဌာနကို – မွန္းဆလို႕ေတြး၊ မိဘႏွစ္ပါး – ေဆြအမ်ားကို – လြမ္းအားနဲ႕ ေဆြးမိေပါ့။ ။

မေအးႏိုင္ မရႊင္ႏိုင္ – ဒီရာသီ လတေပါင္း – ၾကက္ေဆာင္းသို႕ တိုင္ေသာခါ၊ တလိႈင္လိႈင္ေပါ – ျမိဳင္တေၾကာ – ေတာစပယ္ျဖဴ၊ ဝတ္မႈံက်င္းတဲ့ – သင္းၾကဴၾကဴကို၊ ေလခ်ဴသို႕ လႊင့္၊ ပန္းထုံတဲ့ ေလခ်ိဳမွာ – ေရႊခ်ိဳးပ်ိဳ ကူသံဆင့္ေပလိမ့္။ ။

ျမိဳင္ျမင့္စုံေျခ – ဆာေဝေဝ – ေရႊကသစ္ပန္း၊ ေကာဝိလာငယ္ – တ်ာတ်ာရင့္ လန္းကာပ၊ ပင္နန္းထက္ယံ – ဆက္ရက္သံ – ႂကြက္ညံ ေၾကာ္ေကြၽး၊ မ-ဖို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ – တူႏွစ္ေဖၚ – ထူးေခၚကာ ေမးၾကသႏွင့္။ ။

ေကြးေကြး က်စ္က်စ္ – ဖူးပုရစ္လဲ – ေျဖလွစ္ စင္စင္၊ စုံတခြင္ဝယ္၊ ျမရွင္ ရြက္ဦး၊ လုပ္လဲ့ လုပ္လီ – ေလအခ်ီ – ဟိုဒီညြတ္ ျမဴးစဥ္မွ၊ ၾကည္ႏူးစဖြယ္ – ေတာအဆြယ္ – သူငယ္ ႏြားေက်ာင္း၊ ေညာင္ညိဳ မိႈင္းခ်ိပ္ – ပင္ပ်ိဳရိပ္မွာ – အသာအိပ္ ေလွ်ာင္းကာပ၊ ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ပူလွ်ံ – သူရကန္ – တဆံမမႈ၊ ဝါးပုေလြတို – ေရာင္စိုစိုကို – ေလခ်ိဳႏွင့္ ညဳရာက၊ ရြာသူ႕ဓေလ့ ႐ိႈအေကြ႕ ပ်ိဳေမ့သူဇာ၊ ထင္းေခြ – ေမ်ာက္တူး – ၾကိမ္ညြန္႕ဖူး – သူအခူး လာရာတြင္၊ သာသာ ေအးေအး – မ သံေပး – ဆိုေတးသံ ျငာေတာ့ကို၊ ခ်ာကနဲပင္၊ ေမာင္ေဂါပါလ – ေငါက္ေငါက္ထ၊ ႐ိႈဝသို႕ ဝင္လို႕ – “ရွင္မိေဒြးညိဳ – တုတ္စိုစိုရယ္၊ ဟိုတေန႕ည – ဖ ေခါင္းခ်မွာ – ရွင္မတို႕ တဲ၊ ႏြားရုံတခို – ဗူးစင္ပ်ိဳမွာ – ေရႊစြန္ညိဳ ဝဲပါလ်က္ကနဲ႕၊ မထြက္မေပၚ၊ မေဒြးငယ္ အရြဲ႕တိုက္လို႕၊ မိုက္လိုက္ပုံ ေတာ္ေရာ့လ၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကားၾကား – မေဒြးသား ခါးခါး အံအံ၊ ပင္လယ္ယံမွာ – ေရငန္ႏွင့္ေဆး၊ ငယ္ကခ်စ္တဲ့ – ဆံရစ္ေမကို – ေဟာဒီေဖ ေလြးမွာေပါ့” ဟု၊ ေအးေအးျဖဴးျဖဴး၊ ေတာစ႐ိုက္ႏွင့္ အလိုက္သင့္ ႏႉးသည္ကို၊ စိတ္ကူးတြင္သာ ျမင္ပါရ – ဘယ္ခါကာလ၊ ကြၽန္႕ခ်က္ျမႇဳပ္တဲ့ – ေတာအုပ္ညိဳမွာ – ကိုယ္တိုင္ ျမင္ရပါမတုံး။ ။

လ်လ် ႏြမ္းႏြမ္း၊ တ – လို႕သာ မွန္းရေတာ့၊ ထြက္လမ္းမျမင္၊ ဒဂုန္ခြင္၊ မရႊင္ႏိုင္အား၊ ေခါင္းေလာင္းမခ်ိဳ – တကၠသိုလ္ဝယ္ – ေနညိဳခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့၊ အင္းလ်ား ရတနာ – ကန္ေတာ္သာမွာ – ျပာျပာ လဲ့လဲ့၊ လိႈင္းေဗာင္ဗင္ ဖြဲ႕ေတာ့ကို၊ မိခင္ရဲ႕ သားပ်ိဳမွာ၊ အလိုလို ရင္ဖိုေလးကာပ၊ ေဆြးမိေတာ့တယ္။ ။

ေဝးနယ္ရပ္ကြာ – ကြၽန္တို႕ရြာမူ – ခုခါကာလ တေပါင္းက်က၊ ျမျမမိုမို – အုန္းညိဳညိဳမွာ – ၾကည္ခ်ိဳသာေမာ၊ ေရႊဥဩလဲ၊ တေတာလုံးစင္ – ထပ္မဲ့တင္ႏွင့္၊ လြင္လြင္ေအးေအး – ရင့္႐ူေကြၽးလိမ့္။ ။

နယ္ေက်း ဟံသာ၊ လြမ္းကာကာငယ္၊ ျပန္ပါမည္တင္း၊ ေသတၱာကိုျပင္ – ဖါကိုငင္ – စာစင္ကိုရွင္းျပန္ေတာ့၊ ေထာင့္တြင္းမွာၾကည့္၊ ကြၽန္႕စိတ္ၾကံ – အရင္ဦးပါလို႕၊ တင္ကူးကာ သိေရာ့ထင့္၊ ညိႈးလိလိ – ႏြမ္းေခြေခြ၊ စိမ့္မ်က္ရည္ တေဝေဝႏွင့္၊ ေရႊေဘာင္မွန္သြင္း – ဓာတ္ပံုတြင္းက၊ ေမာင္မင္းၾကီးသား သူငယ္ခ်င္းရယ္ – အတင္းကြယ္ – မင္းဘယ္ေၾကာင့္ တားသလဲ၊ မင့္းမွာေတာ့ ရပ္ၾကီးသား၊ ဒဂံုမွာ ေဆြအမ်ားႏွင့္၊ ေပ်ာ္ပါးလို႕ ေနႏိုင္ငဲ့၊ ျမိဳင္ေခ်က ဒီငခ်ာမွာ၊ မင့္းမ်က္ႏွာ တရြာမွတ္ပါလို႕၊ ခိုကပ္မွီဝဲ – ေပ်ာ္မည္သို႕ ခဲေသာ္လဲ၊ တကတဲေလ — သူရိယာ အေနာက္ေစာင္းပါလို႕၊ ေခါင္းေလာင္းသံ ေဝမွျဖင့္၊ မေနႏိုင္၊ မထိုင္ႏိုင္၊ တားမႏိုင္ – ဆီးမႏိုင္၊ ခပ္ထြားထြား စတိုင္ႏွင့္၊ ကားပိုင္ၾကီး စီးတဲ့လို႕၊ ခရီးသုတ္ ႏွင္ေတာ့တယ္၊ ေနာင့္မွာေတာ့ အထီးက်န္၊ ေက်ာင္းဆင္းလို႕ – မင္းျပန္ရင္၊ ဟန္မရ – ထိန္းမရ၊ သက္မၾကီး ျပင္းျပင္းခ်လို႕၊ ခန္းဝမွာ ငိုင္တိုင္တိုင္၊ ေျခလက္ ပစ္ထိုင္တဲ့ျပီး၊ မိႈင္တာနဲ႕ ကိစၥတုံးေရာ။ ။

အလိုေလး၊ အလိုေလး၊ မင္း ဘယ္ကိုေျပးသလဲ၊ ေထာင့္ထဲမွာ ျမင္ရတဲ့၊ မင့္း႐ူပ ကိုယ္စားလယ္၊ မင့္းလိပ္ပ်ာ ပ်ိဳရြယ္ရြယ္ကို၊ တကယ္ဆတ္ဆတ္၊ ျမင္ရသည္ မွတ္ေသာ္လဲ၊ စိတ္ဓာတ္ လွဲ႕စား၊ ဒုကၡမ်ား၊ ႐ုပ္ကား မရွိ၊ စိတ္ထဲမွာ အတြင္ကူးျပီး၊ ႐ူးလိုက္ပဘိေတာ့ေလး။ ။

(၁၉၃၀၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း)