သစ္ရြက္ေတြနဲ႔အတူ ငါ့စိတ္ဟာ တဖြဲဖြဲ ေၾကြက်ေနတယ္
အတူတူထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ခံုျပာတန္းေလးဟာ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ တိတ္ဆိတ္လို႔
မင္းေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ခ်ိန္တုန္းက ငါ ေရာက္မလာႏိုင္ခဲ့သလို
ငါ ျပန္လာခ်ိန္က်ေတာ့လည္း မင္းရွိမေနေတာ့ဘူး
ေအးစက္သြားတဲ့လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း
ေက်ာင္းတံခါးကို ေခါင္းေလာင္းထိုးဖြင့္ခဲ့တဲ့
မင္းရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြအေၾကာင္း
အေ၀းေျပးအလြမ္းေတြ ရင္လံုးကၽြတ္ ပြင့္လာတယ္
မင္းက တစ္ၿမိဳ႕ ငါက တစ္႐ြာ
မင္းမျမင္ကြယ္ရာက ငါ့ဘ၀ ေတာေမွာက္ေနခ်ိန္မွာ
ငါမၾကားရာက မင္းဘ၀ ေတာ္လဲသံေတြ ထစ္ခ်ဳန္းေနမလား
ဘ၀ဟာ တိုက္ပြဲဆိုရင္
ဓားစာခံျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ကေလးငယ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါပဲကြယ္

                                                                ကိုသွ်ား