ေမတၱာပန္းကေလး လန္းေနပါရဲ႕
သစၥာပန္းကေလး လွေနပါရဲ႕
ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ႕ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕
ေလလြင့္ေျမခခဲ့ရတာ ႏွစ္ေတြခ်ဳိ႕ခဲ့သလုိ
အခ်ဳိအဆိမ့္ မသိေသးတဲ့ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ထဲ
သၾကားလုံးတစ္လုံးကုိ လွ်ာေပၚကုိ တင္မိေနဆဲ
ခဏတာ အတုိင္းပမာဏရွိတဲ့ နာရီလက္တန္က
ဝါးမ်ဳိသြားေတာ့ အခ်ဳိအဆိမ့္ ေပ်ာက္ခဲ့တယ္ေလ…။

လုိခ်င္မ်ားလြန္းလုိ႔ ကုိင္ဆြဲလာတဲ့
ျခင္ေတာင္ေလးေတာင္ ျပည့္ေမာက္လုိ႔
ဟုိကေပါက္ ဒီကေပါက္ ေနေရာင္ေအာက္မွာ
ႏြမ္းေျခာက္ေျခာက္နဲ႔ ေရာင္းသူကလည္း ေရာင္း
ဝယ္သူကလည္း ဝယ္လုိ႔ အေမာစုိ႔ေနတဲ့
ဆုိင္ရွင္အတြက္ ေမာ္ဒန္ ဝုိင္တစ္စိတ္နဲ႔
ကာလာေရာင္စုံ ခ်ိတ္ေနခဲ့ျပီေလ…။

မနက္ျဖန္ ေနေရာင္ျခည္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
အတိတ္အရိပ္ေတြကုိ ေတြေဝေငးငုိင္လုိ႔
ပစၥဳပၸန္မွာ အိပ္ေဆးတစ္ခြက္နဲ႔ ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္ေသာ္လည္း
စိတၱဇတေစၦေျခာက္သလုိ အိပ္မက္ေတြကုိ ဆက္မက္မိခဲ့
မၾကာခင္ ေသြးေၾကာပ်က္ေတာ့မည့္
စကၠန္႔ နာရီေတြထဲ ေသြးခုန္ႏႈန္းက
မွတ္တုိင္ေပ်ာက္ေနဆဲ…။

မခံစားခ်င္ဘူး ျငင္းဆုိခဲ့ဘူးတယ္
မခ်စ္တက္ခဲ့ဘူး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္
အႏုိင္အရႈံးအတြက္ အခ်ဳိတစ္ခြက္လုိ ေလာင္းခ်ဖူးတယ္
စြယ္ေတာ္ရြက္ကုိ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ ထားအိပ္ခဲ့ဖူးတယ္
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရက္ကုိ မသိခဲ့ဖူးတဲ့
အထီးက်န္ေန႔ရက္ေတြနဲ႔ ဘဝၾကင္ေဖာ္ကုိ ေမ့ခဲ့ဖူးတဲ့
ဒီေန႔ရက္ေတြထဲ ကာရံေတြကုိ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ရင္း
လမုိက္ညေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္လုိ႔
တကုိယ္ေတာ္ သီခ်င္းေတြ ဟစ္ေအာ္ခဲ့တာ
ႏွစ္ေတြ ခါးသီးလုိ႔ ေနဝင္ေန႔ရက္ေတြကုိ
ငါ့ဘဝ ငါ့နန္းရင္ျပင္မွာ ဆည္းဆာအလွနဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရျပီေလ….။