နင့္ ကဗ်ာတစ္ေၾကာင္း
ငါ အရာရာထက္ ပုိမက္ပါတယ္ …
ငါ့ကမာၻမွာ နင့္ကုိခ်စ္တဲ႔စိတ္တခုကလြဲရင္
အရာအားလုံံးက အေမွာင္ …
ဘာဆို ဘာမွ မျမင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
စုံလုံးမက ကန္း .. ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ …
ငါ နင့္နားရွိမယ္ …
နင္ ငါ့နားမရွိလဲ ငါ နင့္နားရွိမယ္ …
သူနဲ႔မွ ငါနဲ႔မွ … အဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ခဏေဘးခ်ိတ္ ..
နင္ ေပ်ာ္မယ္ဟုတ္ …
နင့္အျပဳံးေတြပဲ ငါ အလုိပါရွိတယ္ … ။
ထပ္ျပဳံးျပပါဦး …
အဲ႔ဒိအျပဳံးမ်ိဳး .. နင္ကလြဲ ဘယ္သူမွ မျပဳံးတတ္ဘူး …
ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ..
တခါတေလ အသက္ရႈပါရပ္တယ္ … ။
အဆင္ေျပပါတယ္ …
တခ်ိဳ႔အခ်ိန္က်ေတာ့လဲ
အဆင္ေျပေအာင္ေနလုိက္ရ … ။
အေၾကာင္းမဲ႔ သ၀န္တိုတာေတာ့
မဟုတ္ရဘူးေလ …
ကုိယ္တန္ဖိုးထားရတဲ႔အရာဆိုေတာ့လဲ
ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ တန္ဖိုးထားခ်င္မိရုံ … ။
ေနျမင့္ရင္ အရူးရင့္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ဟုတ္ ..
ငါ့အတြက္ မြန္းတည္႔ဆိုတာ
တစ္ေန႔မွာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ .. ။
ကုိယ္တိုင္က ပိုးဖလံ တစ္ေကာင္ျဖစ္ခ်င္မွေတာ့
မီးကို ေၾကာက္လုိ႔ မရဘူးေနာ္ …
မီးလွ်ံၾကားမွာ တစ္ကုိယ္လုံးပူျခစ္
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ သျဂိဳဟ္ခဲ႔တဲ႔ ညေတြရွိတယ္. ..
ဒါေပမယ့္ ..
နင္နဲ႔အတူရွိေနတဲ႔
စကၠန္႔မ်ားစြာ … နာရီအနည္းငယ္အတြင္း …
နင့္ ပခုံးေပၚေခါင္းမွီ … နင့္စကားေတြ နားေထာင္ရင္း
ငါ့၀ိဥာဥ္ က အသစ္ျပန္ျဖစ္ရဲ႕ …
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါ့ဘ၀ သံသရာလည္
နင့္စိတ္နဲ႔ပဲ ငါ့အေတြးေတြ ေမာင္းနွင္ …
နင့္အျပဳံးနဲ႔ ငါ့ေန႔ရက္ေတြ ေရွ႕ဆက္ ..
နင့္ေဒါသနဲ႔ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ အတားအဆီးမဲ႔ …
ဟုတ္ပါရဲ႕  … ငါလဲ နင္နဲ႔မွပဲ အရူးမကုိ ျဖစ္ေတာ႔တာပဲကြယ္  … ။