“ တိုးတိုးေလး …..ပါပဲ ”

ကၽြန္ေတာ္က ……

စြယ္ေတာ္ရြက္တစ္ျခမ္း

သူမ ….မကမ္းလင့္ေတာ့မဲ့ လက္တစ္ဖက္

ညာဘက္ရင္ခြင္နဲ႔ ရွင္သန္တဲ့ ပင့္ကူ

ႀကိဳးေတြျဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထူတယ္

ကၽြန္ေတာ္က …..

ရႊံနဲ႔ယက္တဲ့ သေဘၤာပ်က္ေလးပါ

သူ႔ပင္လယ္မွာ ကမ္းေပ်ာက္

သူမကလည္း …..မီးျပတိုက္ေတာင္

ေဖ်ာက္ထားရက္ျပန္တယ္ ….. လြဲတယ္

ကၽြန္ေတာ္ ….

ညရဲ႕အသံမွာ …… ၿငိမ္သက္နစ္ေထြး

ႏွလံုးေသြးေတြ ေဆးေၾကာသစ္ပ်ဳိး

ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္းကင္တရိုးမွာ

မိုးကို တိုးတိုးေလး ရြာေစခဲ့တယ္။

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )