မိတ္ေဆြခါးကုန္းေလးနဲ႔ ဟိုတေလာကေတြ႔တယ္
မိတ္ေဆြခါးကုန္းေလးက ေျပာတယ္၊
သူ ဘယ္သြားရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္တဲ့
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ အရိပ္ေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့
ကားေတြ တအားၾကပ္တဲ့ လမ္းထဲ၊ ဘတ္စ္ကားထဲမွာ
မိတ္ေဆြခါးကုန္းေလးလိုပဲ ပိတ္မိေနၾကတဲ့ ကုလားအုတ္ေတြ မနည္းဘူးတဲ့
ေရခဲေရသည္ေတြ ေနရာမွာ ေရသန္႔ဗူးသည္ေတြ ေရာက္လာသလိုပဲ
ဘ၀ဆိုတာ ထုတ္ပိုးမႈပါပဲကြာလို႔ ခါးကေလးကုန္းေနတဲ့
မိတ္ေဆြက ေျပာတာၾကံဳတဲ့အခါ
တို႔တေတြ ေရွ႕ဆက္႐ံုသာပါပဲ။ ေရွ႕ဆက္ရင္းက
ေဘးထြက္တာလည္း ၾကံဳမယ္၊ ေနာက္ျပန္ေရာက္ခ်င္လည္း ေရာက္မယ္
ဒါမွမဟုတ္ ေျမတြင္းတူးၿပီး ၀င္သြားလိုက္လို႔
မိတ္ေဆြခါးကုန္းေလးက ေအာ္ေအာ္ေျပးေျပး ေျပာသြားခဲ့ဖူးတယ္
ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြခါးကုန္းေလးကို ၾကည့္ရတာ
ကုလားအုတ္ကေလးတစ္ေကာင္ တဖက္နိမ့္တဖက္ျမင့္
လမ္းေပၚ ေျပးေနသလိုပဲလို႔ ထင္မိတယ္
ဒါ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ရန္ကုန္လို႔ နယ္ကေျပာင္းေရြ႔
အေျခခ်သမားေတြက ေျပာၾကတာၾကံဳဖူးတယ္လို႔
ခါးကုန္းကေလးရဲ႕ မိတ္ေဆြက ေျပာဖူးသလို
ဒီနားမွာ အရိပ္တစ္ခုက်ဖူးတယ္
ဒီနားမွာ စုစုေ၀းေ၀း အိုင္ထြန္းဖူးတယ္
ဒီနားမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရပ္
ဒီနားမွာ ခါးကေလး ႐ုတ္တရက္ ကုန္းသြားတာေပါ့ကြာ
ဒီနားမွာ ငါ က်က်န္ခဲ့တာေပါ့
ဒီနားမွာ ငါ ေရွ႕ကို ေရာက္ခဲ့ျပန္တယ္
ဒီနားမွာ ေတးဘံုမာ၊ ဒီနားမွာ ဘ၀သံသရာ
ဒီနားမွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္း  ခါးကေလးေထာက္ရပ္ခဲ့တာေပါ့
ဒီနားမွာ ဒီလိုပဲ ငါ့ရဲ႕ကုန္းေနတဲ့ ခါးကေလးကို ဆြဲေျဖာင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေပါ့
မိတ္ေဆြခါးကုန္းကေလးေျပာတဲ့ေနာက္ေၾကာင္းေတြ အထပ္လိုက္ပဲ
ဟုတ္တယ္ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ အထပ္လိုက္ထဲက ဆြဲထုတ္ရမွာပဲ
ေက်ာက္မီးေသြးမိုင္းတြင္း အထပ္လိုက္ထဲက ဆြဲထုတ္ရမွာပဲ
လူ႔အျဖစ္လို႔ထင္ရတဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ။   ။
 
မိုးေ၀း