Home
Post Masterpiece
Register
Login
မေမ့ေသးတဲ့ အေမ့အေၾကာင္းကဗ်ာ (ခရမ္းျပာထက္လူ)
ငါတို႔အမ်ိဳးက ေသတာေတာင္
ငါးေျပမလို ဆူးေတာင္ကားၿပီးေသမယ္
အခ်ိဳးမေျပရင္ အဲဒီဖဲထုပ္ကို
ငွက္ေတာင္ပံခတ္သလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ကလဖန္ထိုး
အေမ့လက္ထံမွာ
ကင္းေရာ ကုလားေရာ စပိတ္တစ္ေတြေရာ
တျဖန္းျဖန္းပါးအရိုက္ခံရ
သတိရမႈဟာ
မီးပလပ္ေပါက္ထဲ
မီးရထားတစ္စင္း ထိုး၀င္သြားသလိုပါပဲ
ဟိုတုန္းက ႏွင္းေတြက်ေနတုန္း
ကၽြန္ေတာ္က်ဆံုးမွာေၾကာက္လို႔
စက္ရုံထဲ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔
ကၽြႏ္ေတာ့္လြယ္အိတ္ကို သိုင္းလြယ္ရင္း
အေမပါ ေက်ာင္းထဲကို ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္
ႏွင္းထဲမွာ
တကယ့္ေဂၚကီရဲ့ Mother အေမ
စာတစ္လံုးမွ မတတ္ေပမယ့္
တာဗိုအင္ဂ်င္တစ္လံုးလို လည္ပတ္
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ
အေမဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံတစ္ခုလို မားမားမတ္မတ္ရပ္
ေရဒါတစ္ခုလို
ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲေရာက္ သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္တစ္လံုး
ခပ္စြာစြာ
ကၽြန္ေတာ္ဆာေနတဲ့ လမ္းေတြကို ၀ယ္ေကၽြးေမြးခဲ့တာ
သူမ်ားေတြခ်စ္တာ
ငါဆဲေနသေလာက္ပဲရွိတယ္
ျပန္ေျဖလို႔မရေအာင္ ဆံပင္ေတြျဖဴလာသလို
ေမတၱာတရားရဲ့ ပ်ားရည္ထဲ ေျပးမရေအာင္နစ္လို႔
ေလာကဓံ-၈စိတ္ကို ေခၽြးခံအကၤ်ီအိတ္ကေလးထဲထည့္
သားေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္း
ေလာကအတြင္း ေမာင္းသြင့္ခဲ့တာ
အေမဘာလိုခ်င္လို႔လဲ
ေျမာက္ဘက္က ႏွင္းေတြကို သပ္ခ်ရင္းလာတဲ့အေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုန္ေနတုန္းမွာပဲ
ဆန္တက္ေကာင္းေနတဲ့ အေမ
အေမေလ
ၿဂိဳလ္တုကေနလွမ္းၾကည့္ရင္
စီးဆင္းျခင္းနဲ႔ဆန္တက္ျခင္း
ကမာၻၾကီးရဲ့သြားၾကားမွာ (ေမတၱာတရားရဲ့)
အလွ်ိဴးရာၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ ျဖတ္ေျပးေနတာေတြ႕ရမယ္။ ။
ခရမ္းျပာထက္လူ
Comment #1
a mae ko lwan lite tar byar