ဘယ္လုိေျပာရမလဲ
ၿမိဳသိပ္ထားလာခဲ့တ့ဲ အခ်စ္မ်ား
ေျပာမထြက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိတယ္…

ေစာင့္ရက္ေတြနဲ႔
ႀကိဳးမိန္႔ခ်ခဲ့
အလြမ္းဆုိတဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ
မထားခဲ့ပါနဲ႔ အမိရယ္….

အမိထင္တဲ့ လူေတြလုိ
ပုိက္ဆံ၊ကား၊ဖုန္းမရွိပါဘူး
ဒါေပမဲ့ နားလည္ေပးတတ္တဲ့
ျဖဴစင္ႏွလုံးသားတစ္စုံေတာ့ ရွိတယ္ဆုိတာ
အမိသိသင့္ပါတယ္……

မ်က္ႏွာေတာ္ညိဳးမွာ
ေၾကာက္သမုိ႔ အနမ္းေတာ္ရေအာင္
ခ်စ္ခြင့္ေပးပါလုိ႔လားလုိ႔
မေျပာမထြက္တဲ့ ငါ့ပါးစပ္
ေတာ္ေတာ္ဆုိးလွပါတယ္…..

မေရရာအေတြးနဲ႔ ေမွးစက္
စိတ္ကူးေပါက္လုိ႔
ဖက္စရာ မရွိတဲ့ ဘဝပါ
အမိ နားလည္ေပးပါ…

ဘာမွန္းမသိတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ..
                                           စုိး………..