“ သက္ျပင္းခ်ေနရတဲ့ ည/လမ္း ေတြအေၾကာင္း ”

ေမွ်ာ္စင္မရွိတဲ့ကၽြန္းမွာ အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ ခင္းဗ်ားေျပာခဲ့သလိုပါပဲ      အဲဒီ့တုန္းက

ဆိုတာေတြက ခါးတယ္/ဟုတ္ပါတယ္  ေဆးေရာင္လြင့္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ထက္စာရင္  ေနလုံးကိုရြက္ၿပီး

လွ်ပ္စစ္အခပ္ဆင္းေနတဲ့ ညေနခင္းေတြက ပိုလွသလိုပါ/ပဲ  အိပ္မေပ်ာ္ဘူး  သံစဥ္မရွိသလို  မၿငိမ့္ေညာင္းဘူး

ရူးပါတယ္  ခင္းဗ်ားမသိေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့  စကားလံုးေတြထက္  ခင္ဗ်ားပိုသိခဲ့ပါတယ္      လ၀န္းေမွာင္မိုက္တဲ့

ေန႔ေတြမွာ ၾကယ္ေတြကို မီးတိုက္ တစ္ဆိတ္ဗ်ာ     ေက်းဇူးျပဳၿပီးလို႔ မေျပာပါနဲ႔ သံစဥ္မရွိတဲ့ လူမိုက္အေၾကာင္း

ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္     နားပါ     မဟာဘုတ္တိုင္ေပၚမွာ     နားပါ     ပုတိဖြားဆိုတဲ့ေနရာမွာ  ရပ္/ထား ပါ

ႏိုက္ကလပ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ညမွ   မဟုတ္ပဲ   သူလည္း မာက်ဴရီမီးေရာင္နဲ႔  ႏူးညံၾကည္ႏူးတဲ့ အၿပံဳးနဲ႔

ေၾကာက္ရြံထိတ္လန္႔ေနတဲ့   မ်က္ႏွာနဲ႔     လူသား     ဆန္ပါတယ္  သမီးရဲ႕ငိုသံနဲ႔   ဇနီးရဲ႕ ေခ်ာ့သံဟာ

ရင္ဘတ္ထဲလာစိုက္တဲ့ ျမွားေတြ/မီးပါပဲ ပုဒ္မခ်ထားတဲ့အရပ္ကေနေတာက္ေလ်ာက္ႀကီးေျပာင္းျပန္ေလာင္တယ္

ေတာင္မင္းေျမာက္မင္းမကယ္ႏိုင္ဆိုတာကို     ၾကက္ေျခခတ္ထားတဲ့     လူတစ္ခ်ဳိ႕ေရွ႕မွာ ဦးညြတ္တယ္/

သံေယာင္လိုက္တယ္ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာဖံုးဆန္လာ/ပါ တယ္ အာဒံေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ နံရိုးအေၾကာင္းထက္

ေနာက္ေက်ာကမိုးထားတဲ့ဓါးတစ္လက္ကို ပိုစိတ္၀င္စားေနမိတယ္

ၾကယ္စစ္သည္