မင္းမရွိတဲ့ ငါရင္
အျမစ္မရွိတဲ့သစ္ပင္လုိ
ေျခာက္ေသြ႔ေနတယ္ဆုိတာ မင္းသိပါတယ္…

လြမ္းလြန္းလွေတာ့ သိပ္ခက္
ဖက္ထားခ်င္မိတယ္ ဒုိ႔တစ္သက္
ရခ်င္ေနၿပီ အနမ္းတခ်ိဳ႕တစ္ဝက္နဲ႔
ေလ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းမႀကီးကုိ
ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္…

အတူတူရွိခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
မေျပာင္းလဲဘူးလုိ႔ ထင္ထားတဲ့ ကတိေတြကုိ
အခုေတာ့ေတြးရင္း ေဝးေနသူပါ.. သက္ထားရယ္…

တစ္ေန႔တစ္ခါေလာက္
ငါကုိ သတိရရင္
ငါဆီျပန္လာပါ..
မင္းမရွိတဲ့ ငါ့စာမ်က္ႏွာ
အဓိပါယ္မဲ့စြာ ျဖတ္သန္းေနရတယ္…

မေမ့မရတဲ့  မင္းမ်က္ႏွာ
ေတာင္းဆုေတြလည္း ထပ္ခါ
ခ်စ္ေနမိတာ တစ္သက္စာ

ေရးခ်င္ေပမဲ့လည္း မေရးခ်င္မိေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ထုဆစ္ကာ ကာရံတပ္
မႏႈးမနပ္ ထမင္းတစ္ပြဲနဲ႔
လက္စုံစားဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း
သိပါလ်က္န႔ဲ လုိခ်င္ေနတုန္းပဲ
တစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္..
ျပန္လာခဲ့ပါ…ရင္ခြင္ေဟာင္းကုိ
                                           စုိး……..