´´ မထင္မွတ္ပဲ “

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ ေလေျပေတြထဲမွာ
မင္းအသံ၊ မင္းရန႔ံေလးေတြ ပါပါလာတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
ေတြးေနမွန္းမသိ ေတြးေနတဲ့အေတြးေတြဟာ
မင္းအေၾကာင္းေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
ရည္ရြယ္ခ်က္မပါတဲ့ ေျခလမ္းေတြနဲ႔
ေတြ႔ေနက်ေနရာေလးကို ေရာက္ေရာက္ေနတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
ငါမႀကိဳက္တဲ့ မင္းေသာက္ေနက်
အိုးကေလးနဲ႔ဒိန္ခ်ဥ္ကို မွားမွားၿပီးမွာေနတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
အလုပ္ထဲမွာ ငါ့ထက္တန္ဘိုးႀကီးတဲ့ မင္းမိုဘိုင္းဖုန္းရဲ႕ နံပါတ္ကို
ေရာင္ၿပီး မွားမွားႏွိပ္ေနတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ မထင္မွတ္ပဲ
ျမင္မက္တဲ့အိပ္မက္ေတြထဲမွာ မိုးေလာက္ႀကီးျမင့္တဲ့
မင္းရဲ႕သံမဏိမာနဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြျဖစ္ေနသတဲ့။

တကယ္ေတာ့မင္းနဲ႔ငါ စၿပီးေတြ႔ခဲ့ၾကစဥ္တုန္းက
အေ၀းေျပး ရွမ္းမေလးမွန္လံု ေလအိတ္ကားႀကီးေပၚမွာ
မထင္မွတ္ပဲ တစ္ခုံတည္းမွာရင္ခုန္သံခ်င္း ၀တ္မႈံကူးၾကရင္းနဲ႔
မထင္မွတ္ပဲ…….
မထင္မွတ္ပဲ…….
မထင္မွတ္ပဲ…….
ဒီလို…နဲ႔ တစ္ႏွစ္တာအတြင္း ေနာက္ဆံုးမထင္မွတ္တာေလးနဲ႔ပဲ….။

မင္းနဲ႔အၿပိဳင္ ယွဥ္ၿပီးဆိုင္ထားတဲ့ငါ့ရဲ႕မာန ၿပိဳက်ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ
တစ္ခါတေလ ရူး ေၾကာင္ေၾကာင္
တစ္ခါတေလ ေပါ ေတာေတာ
တစ္ခါတေလ အ တတ
တစ္ခါတေလ အူ တူတူ
တစ္ခါတေလ ေဂါက္ ေတာက္ေတာက္
တစ္ခါတေလ ေၾကာင္ ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ရူးသြားခဲ့ရင္အေကာင္းသား…

ခြန္ၾကယ္ျဖဴ /ဆီဆိုင္

ကဗ်ာ ကဗ်ာနဲ႔ ေျပာလို႔လြယ္သေလာက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ လာဖို႔အတြက္
ႏွလံုးသားနဲ႔ရင္း ရသလို တစ္ခါတရံမွာလည္း ကဗ်ာရဲ႕ခ်ဳပ္ေႏွာင္
ေရးျခစ္ျခင္းကို ခံၾကရတယ္ဆိုတာ ေရးဖြဲ႔သူကဗ်ာဆရာေတြထက္ ဘယ္သူပိုသိ
မွာလဲေလ….