Home
Post Masterpiece
Register
Login
ပံုျပင္
ငါက ေက်းလက္႐ႈခင္းပုေလြသံ
မင္းက ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးနဲ႔ကစားေဖာ္
အရာရာဟာ မွားယြင္းတဲ့ကႀကိဳးတစ္ခုေပၚမွာ ေျခစံုရပ္လို႔
ညေတြကို မ်က္ရည္နဲ႔ေလွ်ာ္ဖြပ္လည္း
ငါ့ေန႔ရက္ေတြ ဘယ္လိုမွ ျပန္မသစ္ေတာ့ဘူး
မင္းေစတနာရွိသေလာက္ ခ်စ္ခဲ့တာကိုပဲ
ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါရဲ႕ကြယ္
ငါ့ဘ၀က မင္းေျခေထာက္နဲ႔မေတာ္မွန္း
မင္းသိခဲ့တယ္မဟုတ္လား
ဘာမွမရွိတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဆီ
ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္
ေရာက္လာခဲ့ဖူးတယ္
ကိုသွ်ား
Comment #2
ေကါင္းတယ္ဗ်ာတစ္ခါမွမေတြ့ဘူးဖူး…….
အားေပးသြားပါတယ္……….
By: ကဗ်ာခ်စ္သူ at Mar 11, 2012
Comment #3
မင္းေစတနာရွိသေလာက္ ခ်စ္ခဲ့တာကိုပဲ
ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါရဲ႕ကြယ္
ငါ့ဘ၀က မင္းေျခေထာက္နဲ႔မေတာ္မွန္း
မင္းသိခဲ့တယ္မဟုတ္လား
..
တထပ္တည္း ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ…
By: အသဲကြဲမိုး at Mar 12, 2012
Comment #4
ပုံျပင္က ပုံျပင္ထဲမွာပဲ အဆုံးသတ္တယ္
By: နတ္သမီး at Mar 12, 2012
Comment #5
ဘာမွမရွိတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဆီ
ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္
ေရာက္လာခဲ့ဖူးတယ္
By: Terry at Mar 12, 2012
Comment #7
yae yae le le mike de pone pyin pe
By: ei lay at Mar 13, 2012
Comment #8
Nice Story.
By: May Kha at Mar 13, 2012
Comment #1
ပံုေျပာတယ္ေကာင္းပါလားဗ်
မင္းေစတနာရွိသေလာက္ ခ်စ္ခဲ့တာကိုဘဲ
ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါရဲ႕ကြယ္တဲ့ အလံုးေတြက ေရလည္သစ္လြန္း ခန္႔လြန္းတယ္ ။