ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မအားလို႔ပါ
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မအားလို႔ပါ
မအားဘူးကြယ္
ႏွမ္းျဖဴးရဦးမယ္
မေယာင္ရာ ဆီလူးရဦးမယ္
ကိုယ္ရည္ေသြး တီးလံုးေတြ တီးရဦးမယ္
သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ေျပာရဦးမယ္
မိုးခါးေရ ေရာင္းစားရဦးမယ္ ( ကိုယ့္မွာ ပိုေနလို႔ )
မေတာ္တဲ့ဦးထုပ္ကို ဖိနပ္နဲ႔လဲရဦးမယ္
မ်က္ႏွာဖံုးမွာ အျပံဳးေတြတပ္ရဦးမယ္
ထိုင္ခံုနဲ႔ ဂေဟဆက္ရဦးမယ္
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဒါင္လိုက္ထားရဦးမယ္
သူမကို စက္ဝိုင္းေလးလို ခ်စ္ရဦးမယ္
အေမ့ကို ပိုက္ဆံအိတ္ေလး ဝယ္ေပးရဦးမယ္
လက္မွတ္တရြက္ျဖတ္ဖို႔ ဘုရားရွိခုိးရဦးမယ္
အေဖ့လက္သီးတစ္လံုးကို နမ္းရဦးမယ္
ေၾကြးေဟာင္းေၾကြးသစ္ ကိစၥနဲ႔ ေန႔ျပန္တိုး ရွင္းရဦးမယ္
ထပ္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ေတာ့မယ္
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မအားလို႔ပါ
ကၽြန္ေတာ့္ အဲဒီကစားဝိုင္းကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္
မအားလို႔ ေနာက္မွ ကစားေတာ့မယ္
ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )
ပထမဆံုး ႏွမ္းျဖဴးတဲ့ ကိစၥနဲ႔ မေယာင္ရာ ဆီလူးတဲ့စာသားက ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ က်ၾကမ္းကို ဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတြးဝင္သြားၿပီး ေရးမိတဲ့ ကဗ်ာပါ။
Comment #4
အားေပးသြားပါတယ္……
Comment #5
Than Yaw Zin ခင္ဗ်ာ မမ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ အျမဲမွားတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ ) ပါ။ ေယာက္်ားေလးပါခင္ဗ်ာ။ အားေပးမႈကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ =)
Comment #6
Ei le arr bu..
Poems tway phat p yin khone nay ya loh.
😛
😛
Comment #1
he,,he,,
arr pay twar par d