ေလက…သစ္ရြက္ေတြကို..အရင္းကေနႏွုတ္ပစ္တယ္
အေနာက္အရပ္ကို၀င္သြားတဲ့…ေနရဲ႕ဒီဇိုင္းက….အိပဲ့အိပဲ့နဲ႕…။

နင္က..ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို…အဖ်ားရွုးပစ္တယ္
ေရထဲကိုပစ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့…ခဲလံုးကမွ… ” ပလံု ” လို႕ေအာ္ႏိုင္ေသးတယ္
နင့္စကားၾကားလိုက္ရတဲ့ငါ့မွာေတာ့…ေရငံုလို႕ေပါ့
ေအာင့္သက္သက္နဲ႕မ်က္ရည္က်မိတယ္….။

ဘာခံစားမွုမွမရွိတဲ့..ငါ့မ်က္ရည္ေတြကေတာင္..နင့္ေၿခဖမိုးကို..နမ္းသြားေသးတယ္
ငါသိေနတာက…နင့္မ်က္၀န္းမွာ…အစိမ္းေရာင္ခပ္ပါးပါးေလး…သန္းေနတယ္..
ေနာက္တၾကိမ္ဖမ္းဆုပ္ခြင့္မရေတာ့ေပမယ့္…နင့္ရဲ႕လက္ကို..ၿမင္ေနရေသးတယ္…
ငါကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့..ပန္းႏုေရာင္လက္ဖ၀ါးေလးကေတာ့….
ငါ့ကိုခါးခါးသီးသီးနဲ႕…အၿပာၾကီးကိုရင့္လို႕………..။

ခ်စ္လိုက္ရတာကြာ…..
လွည့္ထြက္သြားတဲ့…နင့္ေက်ာၿပင္ကိုၾကည့္ရင္း….
ငါ့ႏွလံုးသားက..တဖုတ္ဖုတ္ထခုန္ေသးတာ…။      ။ ။