စိတ္ခ်င္းထိခတ္လို႔ ထပြင့္တဲ့မီးေတာက္ဟာ
ဘ၀တစ္ခုလံုး အလွ်ံညီးညီး စြဲေလာင္ခဲ့ၿပီလား
ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲစီးဆင္းေနတဲ့လမ္းမေပၚမွာ ငါ့စိတ္မရွိဘူး
ေခြးေျခေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ ပစ္တင္ထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္မွာ ငါ့စိတ္မရွိဘူး
ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ ေငါထြက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြမွာ ငါ့စိတ္မရွိဘူး
ေက်ာျပင္ေပၚျဖန္႔ခ်ထားမယ့္မင္းဆံႏြယ္ေတြ တလြင္လြင္လႈပ္ခတ္သံ
ငါ ၾကားေယာင္ေနတယ္
မင္းကို၀ိုင္းေဟာင္ေနမယ့္အေလအလြင့္ေန႔ရက္ေတြကို
ငါ ခပ္ရိုင္းရိုင္း ခုန္အုပ္ကိုက္ခဲပစ္ခ်င္တယ္
အားေပးေဖာ္ရယ္ . . .
သတိရတိုင္း ေလာင္ကၽြမ္းေနခ်င္လို႔ မင္းမ်က္၀န္းရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကေလး ေၾကြက်ခဲ့တာပါ
အဲဒီငါ့ရဲ႕အခ်စ္စိတ္ဟာ `ေရပြက္ပမာ´လို႔ မင္းေျပာခဲ့တယ္
ရုပ္မျမင္ရအသံမၾကားရေတာ့လည္း ဘ၀တစ္ပါးကငါ့ေအာ္ေခၚသံကို
မင္း ယုယပိုက္ေထြးခ်င္မွာမဟုတ္ေပဘူး
ငါတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ၿမိဳသိပ္မႈေတြလည္း ေဆာက္တည္ရာမဲ့ၿပိဳလဲလို႔
ငိုမိမွာစိုးလို႔ အံႀကိတ္ရယ္ေမာပစ္လိုက္မိတာပါ
အရမ္းတမ္းတမိတဲ့အခါ ဘာေဆးေသာက္ရမလဲ

                                                                       ကိုသွ်ား