ဘဝက ခါးသီးလြန္းလုိ႔

ေပေပေတေတနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြကုိ

ေဝဖန္ဆုံးျဖတ္ရင္း ဘယ္သူက…. မွားျပီး…

ဘယ္သူက အမွန္ဆုိတာ…..

သူတုိ႔…ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ လမ္းစဥ္ေနာက္မွာ

ေျခသံတခု ၾကားလုိက္တယ္….

သူတုိ႔…ေျပာမိေသာ စကားေနာက္မွာ

လွ်ဳိဝွက္ခ်က္တခု ေတြ႔လုိက္တယ္….

သူတုိ႔….စစ္မွန္ေသာ အလုပ္တခုေနာက္မွာ

တန္ျပန္မႈတခု ရရွိလုိက္တယ္…

သူတုိ႔….မသိႏုိင္တဲ့ အရာတခုကေတာ့

လွ်ဳိဝွက္ခ်က္ သံစဥ္ေတြနဲ႔

ေရာင္စဥ္ေတြ ကာရံျခယ္သရင္း….

သူတုိ႔…ေတြေဝေနဆဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနျမဲ

အေတြးေတြလည္း လြင့္ေျမာေနဆဲ….

သူတုိ႔…..ျပန္႔လြင့္ေနေသာ စာရြက္ေတြလည္း

စြန္းထင္ေနတဲ့ မင္ေရာင္ေတြနဲ႔

အသုံးမက်တဲ့အခါ အမ်ားစြန္႔ပစ္တဲ့

အမႈိက္ပုံထဲ ညစ္ေပလုိ႔ က်ေရာက္ေနဆဲ…..

ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ရုံးကန္လုိ႔

အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်ဖူးတဲ့ အတိက္ခ်ဳိင့္ဝွမ္းေတြေအာက္က

တြန္းအားေတြနဲ႔ ႏုိးထလုိ႔….

တစ္ေခတ္တစ္ခါရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းသံေလး ျဖစ္လုိက္ခ်င္…။

(မေၾကျငာ ျပည္ သာတဲ့ ေခါင္းေလာင္း၊ တံခူး ဆန္းတစ္မွာ အမတ္ေလာင္း တုိင္းျပည္ စုေပါင္း။)

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း