မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဒီအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
ငါ့အေငြ႕အသက္ကို ငါျပန္ရႈရႈိက္ေနတာ
တ ေန နဲ႔ တ လ ၾကာသတဲ့။
အေရျပား ေအာက္ကေသြးေၾကာခုန္ေနသလား?
ဘုရားသၡင္ဖန္ဆင္းထားတဲ့၊ နံေဘာင္ေတြၾကားထဲက ႏွလံုးသားခုန္သံ၊
 တခ်က္ခ်က္ျမည္ေနသံကိုစည္းခ်က္လိုက္လို႔ ၊
 နတ္သားအေပါင္းနဲ႕ကခုန္ရင္းဒိအခန္းထဲ ၊
 တ ေန တ လ ၾကာျပန္ေရာ။
ဦးေႏွာက္ေတြရွင္သန္လည္ပတ္ဖို႔
ကုထံုးေဆးေတြတိုက္ေနၾကတာလဲ ၊ တ ေန တ လၾကာေနပီတဲ့။
အရူးလို႔လူတခ်ို႔ဳ႕ရဲ႕ ေရရြတ္သံေတြကို၊ ငါဥပကၡာျပဳ  လိုက္တာလဲ
တ ေန တ လ ၾကာပါပီေကာ။
စိတၱဇ လို႔ ငါကင္မြန္းျပ န္တပ္ရင္း ၊
ငါ့ေရာဂါကိုငါ့ဖာသာျပန္ကုစားရင္း ၊
ဒီညပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ငါေဆးတိုက္ရင္း၊
သံစဥ္မပီရြတ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲ၊ တုိးတိုးေလးထည့္လိုက္တယ္.
ငါလိုေနတာ ေဆး မဟုတ္ဘးူ………..
ငါ့ကိုနားလည္မႈ႕နဲ႔ ၾကင္နာပါ…  ငါလိုေနတဲ့ေႏြးေထြးမႈ႕ လဲေပ်ာက္ဆံုးေနတာ
တ ေန တ လၾကာျပန္ေပ့ ါ။။။။။။။။။။။။