လမ္းထဲမွာထြန္းညွိထားတဲ့မီးသီးအခ်ိဳ႕ရဲ႕…..Connection က……တက္လိုက္က်လိုက္..
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕အပူခ်ိန္က….နိမ့္လိုက္ၿမင့္လိုက္…
ေရေၿမာင္းထဲက…ခုန္တက္လာတဲ့ဖားေလးက..ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္…
နင့္ကိုသတိရမိတဲ့စိတ္က…ေပၚလာလိုက္…ေပ်ာက္သြားလိုက္…….။

ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္တဲ့..ငါ့ရဲ႕ေၿခေထာက္က..ဟိုသြားလိုက္..ဒီသြားလိုက္…
လမ္းေဘးနားမွာ…စကား၀ိုင္းဖြဲေနတဲ့..လူငယ္တစ္စုက..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္…စလိုက္ေနာက္လိုက္…
လက္မွာပတ္ထားတဲ့နာရီရဲ႕လက္တံက..ရပ္လိုက္…သြားလိုက္…
အတိတ္ကိုၿပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့…….ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္..ၾကည္ႏူးလိုက္…
ဒီနားကၿပန္ဆြဲေတာ့…လြမ္းလိုက္…နာက်ည္းလိုက္…။

တစ္ခ်ိန္ကေကာင္းခဲ့ဖူးတဲ့..ငါ့မွတ္ဥာဏ္ေတြ..ထံုထိုင္းလိုက္..မွုန္မိွုင္းလ်က္…
ပတ္၀န္းက်င္ကို…ဥေပကၡာၿပဳရင္း…အသံေတြက..ၾကားတစ္ခ်က္..မၾကားတစ္ခ်က္..
သတိထားမိခ်ိန္မွာ…စကားေၿပာသံေတြလိုလို….ငိုသံေတြလိုလို…
ၿဖဴသြားသလို…ညိဳေနသလို……..သိလိုက္…မသိလိုက္နဲ႕….။

တစ္စံုတစ္ေယာက္က…ဟိုစမ္းလိုက္…ဒီစမ္းလိုက္…
မ်က္ႏွာၾကက္ကိုၿမင္ေနရင္း…ေရြ႕လ်ားေနသလို…
                                 …ပူအိုက္ေနသလို…
                               …ေလဟုန္စီးေနသလို…
                             …မြန္းၾကပ္ေနသလို…………….ေနာက္….!

အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာလား….ေၾကးစည္သံလိုလို…
ပြဲေတာ္တစ္ခုလို..စည္ကားေနတာလား…ရွုိက္သံသဲ့သဲ့နဲ႕..ခပ္ပူပူအရည္တခ်ိဳ႕မ်က္ႏွာေပၚ…က်ဆင္းလာသလို….
နည္းနည္းခ်မ္းလာသလို…ပူလာသလို…ငါနဲ႕ေလာကၾကီးရဲ႕အဆက္အသြယ္က…မိလိုက္..မမိလိုက္…
ငါအသက္ရွုရပ္ထားေတာ့….သူတို႕ငိုသလို…
ငါ့ႏွာေခါင္းက..ေလထြက္ေနရင္ေရာ……..?

ငါ့ကိုယ္ငါဆန္းစစ္ရင္း… အသက္ရွုရပ္သြားတာ…သူတို႕ကမသိသလို…
ေၾကးစည္သံနဲ႕ေ၀းသြားခ်ိန္မွာ…သူတို႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ…ေခါင္းတိုင္က..အေငြ႕တလူလူ…..
အခ်ိန္..” ေလ ” နဲ႕အတူ…ငါပါ…ပါသြားရင္….သူတို႕မ်က္ရည္ေတြလည္း..ေၿခာက္ကုန္ၿပီ….
တစ္ခ်ိန္တုန္းက….ငါ………….လူ…။          ။  ။