ခုေတာ့လဲ အနားမွာ ဘယ္သူက်န္သလဲ!!

လူရာသိပ္၀င္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါ တစ္မ်ိဳး…

ဒီလူ႔ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာ အတိုင္းသား ေတြ႕ေနရတယ္….

ဒီအခန္းေလး ထဲမွာ. တစ္ေယာက္တညး္..

ညည ငုတ္တုတ္က်န္ေနရတာ…..

အိုး… .. ငါံ့ ခါးရိုးဆစ္ ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေၾကြက်ေလာက္တဲ့ထိ..

အၾကင္နာ တရားကို.. က်မ္းျပဳဖို႔.. ၾကိဳးစား

အျပင္သား မွာ.. ငါတုိ႔က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဖို႔

ေမြးစားျခင္းကို ခံခဲ့ရ

အိမ္စာ စာအုပ္ထဲမွာ… မဲ့ၿပဳံးလွလွ ျပဳံး၇ေအာင္….

အေၾကာင္းတစ္ရာ.. ခ်ေရးလိုက္တယ္…

တစ္ခါတစ္ေလ.. သံသယ က ကိုယ့္ကို. ျပန္ျပီး

မယုံသကၤာ ျဖစ္ေလာက္တဲ့ထိ..  စဥ္းလဲမႈေတြအတိနဲ႔…

ငါတို႔ အိပ္မက္ေတြ ေမွာင္အတိခ်ခဲ့ရတယ္…

ကူပါ.. ကယ္ပါ..လုိ႔ တခ်ိဳ႕ေတြ…

 လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ..အတုံးအရုံး ခုန္ခ်..လြတ္ေျမာက္…

ေျခေထာက္ ဟာ. လူရဲ႕.. အနိမ့္ပါးဆုံး ေျမယာ…

ရင့္က်က္လွခ်ည့္.. သူငယ္ခ်င္းရယ္…

ငါ့ အခန္းထဲမွာ..ငါသာ ငုတ္တုတ္.. က်န္က်န္ ေနခဲ့ျပန္တယ္..

အားထား၇ပါ့မလား… သြားၾကားထဲက ေလသံနဲ႔..

စားပြဲေတြ အမ်ားၾကီး ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေနာက္..

တို႔ရဲ႕ .. ေန႔လည္စာဟာ.

သုံးရာတန္.. ခ်ိဳေပါ့က် တစ္ခြက္နဲ႔.  ပလာတာ တစ္ခ်ပ္..

ၾကယ္ေတြ ညဆို အ၇ြယ္အစား မတူၾကဘူး..

အလင္းေ၇ာင္ မက်တက်. အေမွာင္၇ိပ္ထဲမွာ..

ငါတို႔ လက္ေခ်ာင္းေတြ မထိတထိ ေျပးလႊားၾက..

ငါတို႔.. ဆႏၵေတြ.. မေလာက္မင.ျပည့္တင္းႏိုင္ဖို႔…

အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာေတာ့.. ယုံၾကည္မႈ.ဟာ..

စာလုံးေပါင္း ေပါင္းျပရမယ့္အျဖစ္….

အမ်ိဳးေကာင္းသားေတြ..

မိေက်ာင္းေခတ္ ထတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့….

ေက်ာမြဲသားေတြ…. တိုးပြားမႈႏႈန္း

တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္လာခဲ့…

ကယ္ ခ်င္တယ္..  ကူညီပါ့မယ္…

မနည္း က်က္မွတ္ထားတဲ့.. ေရေပၚဆီ စကားလုံးေတြ..

အာဂုံမ်ားလြန္းရင္ အာဂလူ ျဖစ္ျပီ အထင္ေတြနဲ႔…

ဘယ္… ဒီခ်ိန္ဆို.. ငါ အခန္းထဲ ငုတ္တုတ္က်န္ေနက် ေပါ့.. သူငယ္ခ်င္းရယ္..

အစြန္းေရာက္ ယုံၾကည္မႈ က..  အဆမတန္.. ဖိစီးေနၾကတာ

ကြာ!!! .. တစ္ကယ္.. သနားစရာ ..

လူပီသေအာင္..  ငါ..တုိ႔.. ေတြ.. အားငယ္ၾကရမယ္….

စိတ္ဓါတ္ေတြ ညစ္ႏြမ္းၾက၇မယ္.

သံသယေတြ ပြားမ်ားၾကရမယ္ မဟုတ္လား…

ျမတ္ေသာ ေယာက်ာ္း..  ေတြတဲ့လား..

ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား.. မ်က္ေမွာင္ၾကားက အၾကည့္ေတြ.

က်စ္ခနဲ ျမည္ေအာင္.. စက္ဆုပ္တတ္ၾကျပန္ေသး…

ေလးေလးနက္နက္ ေဆြးျမည့္ တတ္ဖို႔ေတာ့….

ပခုံးႏွစ္ဖက္ ဟန္ပါပါ ေတြ.. တြန္႔ လို႔…..

”က်ုဳပ ္.. အသည္းယား လွသဗ်ာ..  “”….

ဘ၀တူ.. ေလွေလွာ္သားေတြ..ခ်ဳးံးပဲြခ် ငိုမယ့္.. အခန္းထိ…

ငါလဲ… ေစာင့္မၾကည့္နိုင္ေတာ့ဘူး…

ငါတို႔ဟာ..လူူ…သစ္ပင္.. အေသြးအသား.. အရင္းအျမစ္…

လႈံ႔ေဆာ္မႈ ေပါင္း.. ေျမာက္ျမားစြာ.. ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့..

ခရီးသြားသက္သက္သာ ျဖစ္တယ္……….

ေန႔စဥ္ေရးစာအုပ္ေတြထဲမွာ…

မေမ့မေလ်ာ့.. ထပ္ခါထပ္ခါ. ေရးျခစ္ေနရင္း……

ဒိ အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ.. ငါ …

တိတ္တဆိတ္…. ကြဲရွေလ့ ရွိတယ္.. … ။

                                                         ျဖိဳးေ၀