သူ႕အရိပ္ကို ခို သူ႕ကိုင္းကို ခ်ဳိးယူမီးစိုက္ၿပီး သူ႕ကို ခုတ္လွဲၾကေတာ့မလား
သူ႕ေသြးကို ေသာက္ သူ႕အသားကို စားၿပီး သူ႕ဘ၀ကို ခါးျပၾကေတာ့မလား
လမ္းေဘးစင္ေပၚက ေရအိုးထဲ ၀င္ပုန္းရေလာက္ေအာင္ သူ အထည္ႀကီးပ်က္ခဲ့ရ
ကယ္သူမဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာ မိစၧာတို႔ရဲ႕ေအာင္ပြဲ သူ႕ဘ၀ထဲ ေသာင္ထြန္းခဲ့ရ
ငါတို႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသီျပတဲ့ သူ႕တသြင္သြင္စီးဆင္းသံ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္
သူ႕ပုခံုးေပၚ ဦးလည္မသုန္ ထမ္းပိုးလာခဲ့တဲ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္
အေ၀းကငွက္ဆိုးေတြ ငါတို႔ရင္ကို ကုတ္ျခစ္ ငါတို႔ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကို ထုတ္ယူလိုက္သလိုမ်ဳိး
ယဇ္ပလႅင္ကို သူ႕ေသြးနဲ႔ ေဆးေၾကာၾကေတာ့မယ္
ငါတို႔သာ ဆန္တစ္ျပည္ေပးခဲ့ရရင္ ဆီတစ္ပုလင္းေတာ့ ျပန္ယူခ်င္မွာပဲ
ငါတို႔သာ ပါးတစ္ဖက္အရိုက္ခံရရင္ နားတစ္ဖက္ကိုေတာ့ ျပန္ကုိက္မိမွာပဲ
ငါတို႔အတြက္ သစၥာသိကၽြန္ယံုတစ္ေယာက္လို သူ ေပးဆပ္ခဲ့သမွ်ေတြ ဘယ္မလဲ
ငါတို႔အေပၚ လူမ်ဳိးဘာသာမေ႐ြး သူ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သမွ်ေတြ ဘယ္မလဲ
ငါတို႔ဟာ မိခင္ရဲ႕သားျမတ္ကိုမွ ရက္ရက္စက္စက္ ကိုက္ျဖတ္ခ်င္ခဲ့တာလား
ေခတ္အဆက္ဆက္သမိုင္းေပးတာ၀န္တိုင္းကို ေက်ပြန္ခဲ့တဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္
လူသားေပါင္းသန္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ကို အခိုင္မာဆံုးခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း
ေသြးဆာေနတဲ့ဓားခ်က္ေတြေအာက္မွာ သူ႕အသက္သူ မခ်ိမဆ့ံ ျပန္လုေနရရွာေပါ့
ဧရာ၀တီ . . .

                                                                                               ကိုသွ်ား