အစမရွိတဲ့ အဆံုး
အခ်စ္မရွိတဲ့ အမုန္း
ကံၾကမၼာ တစ္ဖက္စြန္းမွာ
ငါ မသာယာႏုိင္ေတာ့ဘူး….

အေမွာင္ထဲက ရုန္းထြက္
ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
ရင္ခုန္သံ စီးခ်က္ေတြနဲ႔
သန္းေခါင္ယံက နက္နက္လာတရ္…

အဆံုးေတြက ထပ္ဆင့္
အေကာင္းမရွိတဲ့ ၾကား
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ေျပာခဲ့တဲ့စကားေၾကာင့္
အေနာက္က ထြက္မဲ့ေနကို ေစာင့္ခဲ့တရ္…
(မင္းငါ့ကိုခ်စ္မဲ့ေန႔က ေနအေနာက္အရပ္က ထြက္မဲ့ေန႔တဲ့)

ကာရံမရွိတဲ့ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္က
မင္းမရွိတဲ့ ငါ့ရဲ႕ကမာၻလို
ေပ်ာ္ရြင္ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြမဲ့လုိ႔
အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့ခဲ့ပါဘူး
စကၠန္႔ေလာက္ ေတြခဲ့တဲ့အၿပံဳး
အမုန္းေ၀ါဟာရ ကိုေမ့ေစလုိ႔
ငါ့ရင္ကုိ ၿငိတြယ္ခဲ့ပါၿပီ…

“မင္းကိုခ်စ္တဲ့သူ”