သာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ ၂၅၅၆ ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၁၂ ခုနွစ္၊ ဂိမွႏ ၱဥတု ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ ျဖစ္တဲ့ ဒီလုိေန႔သစ္မ်ဳိးတြင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပုခတ္တြင္းမွာ ေမြးဖြားလာၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာသူေတာ္စဥ္ေတြအတြက္ အထင္ကရ အမွတ္တရ ျဖစ္ဖြယ္သြယ္သြယ္နဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶ ဖြားျမင္သည့္ေန႔၊ ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ေန႔၊ မဟာပရိနိဗၺာန္ စံျမန္းသည့္ေန႔ဟူ၍ ဗုဒၶဘာသာ သူေတာ္စဥ္ေတြ သိၾကမည္ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

အတိတ္ကာလ ဟုိသံသရာ လြင္ျပင္ထဲမွာ ကမၻာအသေခ်ၤမ်ားစြာက ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ လူသုံးပါးတုိ႔၏ ဦးခုိက္ရျဖစ္ေသာ စၾကာဝဠာပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ထြန္းလာဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္ခက္ခဲေသာ အရာပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဤကဲ့သုိ႔ ကမၻာမွာ ရွားပါးလြန္းေသာ စၾကာဝဠာပန္းေကာင္းတပြင့္ ပြင့္ထြန္းဖုိ႔ရန္အတြက္ စုိက္ပ်ဳိးရေသာ ေယာက်ာၤးေကာင္း လူစြမ္းေကာင္းဆုိတာလည္း တကယ္ပင္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေသာ အရာပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိတြင္ ေယာက်ာၤးျမတ္ သုေမဓရွင္ရေသ့က သေခ်ၤေလးရပ္ တသိန္းထက္မွာ ဘုရားျမတ္ ဒီပကၤရာ ထံေတာ္ပါးမွာ တကယ္စြမ္းအား တကယ့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းေသာ ကုိယ္အားေတြျဖင့္ စၾကာဝဠာပန္းမ်ဳိးေစ့ကုိ ခ်ခဲ့ေလျပီ။

ထုိစၾကာဝဠာပန္းေကာင္းျဖစ္မည့္ ျမတ္ဗုဒၶေလာင္းလ်သည္ ဝဲၾသဃျမစ္ျပင္က်ယ္ ဘဝမ်ားစြာ ဟုိသံသရာတြင္း နစ္ဆင္း၍ က်င္လည္စဥ္ ႏုစဥ္အခါမွာ အလုံးစုံ သိျမင္ႏုိင္ေသာ ေလးသစၥာကုိ ရရန္ အလုိငွာ  ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ၾကြေတာ္မူမည့္ လမ္းကုိ ရေသ့တပါး ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ကုိယ့္လုပ္အားနဲ႔ အမ်ားမလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေသာ ေနရာကုိ တာဝန္ယူ၍ ပါရမီျဖည့္လ်က္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ထံေတာ္ပါးမွာ ေလးသစၥာကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာ သဗၺညဳတဘုရားဆုကုိ ပန္ဆင္ကာ မ်ဳိးေစ့ခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေနာက္သံသရာ လႈိင္းၾကမ္းျပင္ဝယ္ နိမ့္လုိက္ ျမင့္လုိက္ လႈိင္းၾကမ္းခတ္လုိ႔ အစုံစုံ က်င္လည္ရေသာ ဘဝအေထြေထြ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ ဆယ္ေထြပါရမီႏွင့္ အက်ယ္သုံးဆယ္ ပါရမီေတာ္ျမတ္ေတြကုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူသျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ဘဝ လူဌာနီတြင္ ေယာက်ာၤးျမတ္ အဂၤါနွင့္အညီ သေႏၶစြဲကပ္၍ မင္းျမတ္သုေဒၶါဒနႏွင့္ မဟာမာယာေဒဝီတုိ႔ ၏ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေျမကြက္ထဲ မ်ဳိးေစ့ေကာင္း စၾကာဝဠာပန္းတပြင့္ ပန္းထြန္းခဲ့ေလျပီ…။

ထုိစၾကာဝဠာပန္းေကာင္းတပြင့္၏ ရနံ႔သည္ ဤဘဒၵကမၻာ မ်ားသံသရာတြင္း သက္ဆင္းေလသည့္ သတၱဝါေဝေန မ်ားဗုိလ္တုိ႔၏ ႏွလုံသားတခြင္ဝယ္ ေမႊးၾကဳိင္လန္္းဆန္း အရိယာမဂၢင္လမ္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ေခ်ျပီ။ အကယ္၍သာ စၾကာဝဠာပန္း တစ္ပြင့္ တဏွာလႊမ္းေသာ ဤကမၻာၾကီးမွာ မပြင့္ထြန္းခဲ့ဘူးဆုိရင္ သတၱဝါေဝေန မ်ားသေခ်ၤတုိ႔ ကိေလသာအပူေတြ ပင္လယ္ေဝလုိ႔ ဒုကၡအေထြေထြနဲ႔ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ သံသရာဝဲၾသဃအတြင္း မ်က္စိေတြလည္အုန္းမည္ အမွန္တကယ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ထူးျခားလြန္းေသာ အခ်က္မွာ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီး၏ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရားေခါင္ၾကီးပင္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ပရိေစၦဒၾကာေညာင္းလုိ႔  အမ်ားက တမ်ဳိးထင္၍ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေတြးထင္ခဲ့တဲ့ မဟာမာယာေဒဝီဟာ အက်င့္အားျဖင့္ မိန္းမျမတ္ျဖစ္လုိ႔ ငါးပါးသီလႏွင့္လည္း ျပည့္စုံသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ မဟာမာယာေဒဝီသည္ ေတာ္ဝင္မင္းျမတ္အတြက္ သားသမီး ရတနာကုိ ေမြးဖြားေပးႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ျဖဳိက်လုိ႔႔ ကာလအပုိင္းအျခားတစ္ခုမွာ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရားေခါင္ၾကီးသည္ ထူးျခားတဲ့ ဝါဆုိလျပည့္ ၾကာသပေတးေန႔ သေႏၶစြဲကပ္လုိ႔ သားျမတ္ရတနာကုိ ရရွိခဲ့ေလတယ္။

မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔မွာ သိဒၶတၳကုမာရဆုိေသာ စၾကာဝဠာပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္သည္ လုမၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာမွာ မဟာမာယာစုိက္ပ်ဳိးထားေသာ လယ္ကြက္ထဲတြင္ ပြင့္ထြန္းခဲ့ေလျပီ။ သိဒၶတၳကုမာရဆုိေသာ စၾကာဝဠာပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လွ်င္ ပြင့္ျခင္းမွာပင္ ဥဒါန္းက်ဴးခဲ့ပါတယ္… အေဂၢါ ဟမသၼိ ေလာကႆ၊ ေဇေ႒ာ ဟမသၼိ ေလာကႆ၊ ေသေ႒ာ ဟမသၼိ ေလာကႆ၊ အယမႏၱိမာ ဇာတိ နတၳိ ဒါနိ ပုန ဘေဝါ.. ဆုိေသာ စကားေတာ္ပင္တည္း…။

ထူးျခားေသာအျခင္းမွာ သိဒၶတၳကုမာရကုိ ေမြးဖြားျပီးေနာက္ မိခင္ မဟာမာယာေဒဝီ မိဖုရားၾကီး နတ္ရြာစံျမန္းခဲ့ရပါတယ္။ ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ သိဒၶတၳကုမာရ မင္းသားေလးကုိ ပဇာပတိ ေဂါတမီ မိဖုရားၾကီးက ရင္နဲ႔လြယ္ေမြးေသာ သားတေယာက္ပမာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳကုမာရမင္းသားေလးသည္ ၁၆ ႏွစ္မွ ၂၉ ႏွစ္အထိ ေႏြအခါ သုံးေဆာင္ေသာ နန္းအေဆာင္အေယာင္၊ မုိးအခါ သုံးေဆာင္ေသာ နန္းအေဆာင္အေယာင္၊ ေဆာင္းအခါ သုံးေဆာင္ေသာ နန္းအေဆာင္အေယာင္စသည္ ေရႊနန္းၾကီး သုံးေဆာင္တုိ႔ကုိ အသုံးျပဳ၍ ကာမဂုဏ္၏ ယစ္မူးျခင္းျဖစ္ေသာ နန္းစည္းစိမ္းကုိ ခံစားေတာ္မူခဲ့ျပီး အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း စသည္တုိ႔၏ အေၾကာင္းတရားေတြကုိ သိေတာ္ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူတုိ႔ေဘာင္မွ ေရွာင္ခြာလုိ႔ အေနာ္မာေသာင္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

အေနာ္မာေသာင္ယံမွာ ဆံေကသာကုိ ပယ္ သကၤန္းဝတ္လုိ႔ ေလာကုတၱရာတရား ရွာထြက္ခဲ့တာ ဥရုေဝလသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဥရုေဝလေရာက္ရွိေတာ့ ဥဒက ရေသ့ဆရာၾကီးနဲ႔ အာဠဒ ရေသ့ဆရာၾကီး ႏွစ္ဦးတုိ႔ဆီ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းနည္းေတြကုိ သင္ၾကားခဲ့တယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဥရုေဝလမွာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ဒုကၠရစရိယာဆုိတဲ့ ကုိယ္ကုိ ဆင္းရဲေစတတ္ေသာ အစြန္းတဖက္သုိ႔ ေရာက္ေစတတ္ေသာ အတၱကိလမထႏုေယာဂ က်င့္ျခင္းက ျမတ္ျမင့္ေသာ လမ္းစဥ္မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ သိရွိ၍ လမ္းစဥ္သစ္ျဖစ္ေသာ အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္ျဖစ္ေသာ သစၥာေလးပါး မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္းစဥ္ကုိ ေရြးခ်ယ္သျဖင့္ သက္ေတာ္ ၃၅ႏွစ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္ ေရႊပလႅင္ေပါက္လုိ႔ ေလာကသုံးပါးတုိ႔၏ ဦးခုိက္ရာျဖစ္ေသာ စၾကာဝေတးမင္းတုိ႔ ထက္ ျမတ္ျမင့္ေသာ ကမၻာအသေခ်ၤက ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ အရိယာ စၾကာဝဠာပန္း တစ္ပြင့္သည္ ပြင့္ထြန္းလာခဲေခ်ျပီတကား..။

  ဒါကေတာ့ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။
—–***—–

အိမ္ေဆာက္သမား သင္ေယာက္်ားကို

ဘဝမ်ားစြာ သံသရာတြင္

ငါသည္ လွည့္ပတ္ ရွာေဖြခဲ့။

 မေတြ႔ရဘဲ ဇာတိထဲတြင္

ဆင္းရဲခဲ့ရ အႀကိမ္ႀကိမ္။

 အိမ္ေဆာက္သမား အို ေယာက္်ား

ခုကား သင့္ကို ငါ ေတြ႔ၿပီ။

 
ေနာင္ခါတဖန္ အိမ္ေဆာက္ရန္ကို

မႀကံစည္ႏွင့္ မရေတာ့။

 ေခါင္ေလ်ာက္ ရက္မ ဟူသမွ်ကို

ၿဖိဳခ် ဖ်က္ခ်ိဳး ပစ္လိုက္ၿပီ။

 ငါ၏ စိတ္လွ်င္

ျပဳျပင္ ကင္းရာ ေရာက္ခဲ့ပါ၍

တဏွာ ကုန္ခမ္းၿပီတကား။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဥဒါန္းကဗ်ာ

၁။ ပုနပၸဳနံ-ဘ၀သံသရာ ဖန္ခါခါလွ်င္ ခႏၶာ၀ဋ္ဇာတ္ အျမစ္မျပတ္ႏိုင္ဘဲ၊ ဇာတိ- ေယာနိေလးေထြ လွည့္ပတ္ေဖြလ်က္ သေႏၶစြဲမွီ တည္ေနျဖစ္ပြားရျခင္းသည္၊ ဒုကၡာ-သေႏၶဇာတိ ခႏၶာရွိလွ်င္ ဗ်ာဓိဇရာ မရဏာတို႔ မကြာေနာက္ဆက္ ၀င္ႏွိပ္စက္သျဖင့္ သက္သက္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ပါဘဲ လြန္စြာညႇိဳးႏြမ္း ပင္ပန္းဆင္ရဲလွဘိ၏။ (တသၼာ-ထို႔ေၾကာင့္) အဟံ-ဘုရားအလ်ာ သူျမတ္ငါသည္၊ ဂဟကာရံ – ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာအိမ္ကို ႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးကုတ္ တည္ေဆာက္လုပ္သည့္ အယုတ္တမာအေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာျဖစ္ေသာ တဏွာေယာက်္ား လက္သမားကို၊ ဂေ၀သေႏၱာ -လက္သည္စင္စစ္ ဘယ္သူျဖစ္ဟု စိစစ္ေထာက္လွမ္း စူးစမ္းရွာေဖြလ်က္၊ (၀ါ) စူးစမ္းရွာေဖြေသာ ဘုရားအလ်ာ သူျမတ္ငါသည္၊ အနိဗၺိသံ-အနိဗၺိသေႏၱာ-တဏွာေယာက်္ား လက္သမားကို ပိုင္ျခား ထင္ထင္ လင္းလင္းျမင္သည့္ သဗၺညဳတာ ဥာဏ္မဟာကို သမၻာႏုေထြး ငါမရေသးသည္ျဖစ္၍ (၀ါ) ငါမရေသးေသာေၾကာင့္၊ အေနကဇာတိ သံသာရံ-ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာကာလပတ္လံုး၊ သႏၶာ၀ိႆံ-ခႏၶာငါးခ်က္ ဒုကၡစက္ကို ေၾကာက္လ်က္ပင္လွ်င္ ငါမခင္ဘဲ သံသရာ၀ဋ္ ခ်ားရဟတ္၌ မရပ္မနား တဖားဖားလွ်င္ ေျပးသြားက်င္လည္ခဲ့ရေလၿပီ။

၂။ ဂဟကာရက-ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာအိမ္ကို ႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးကုတ္ တည္ေဆာက္လုပ္ သည့္ အယုတ္တမာ အေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာျဖစ္ေသာ တဏွာေယာက်္ား ဟယ္… လက္သမား၊ ဣဒါနိ- ဘုရားျဖစ္လာ ယခုအခါ၌၊ တြံ-သင္ တဏွာေယာက်္ား လက္သမားကို၊ ဒိေ႒ာ- သဗၺညဳတ ဥာဏ္ကိုရသျဖင့္ ဒိ႒ထင္ထင္ ငါျမင္အပ္သည္၊ အသိ-ျဖစ္ေပ၏၊ တြံ-သင္တဏွာေယာက်္ား လက္ သမားသည္၊ ေဂဟံ-ဒုကၡယွက္လိမ္ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာတည္းဟူေသာအိမ္ကို၊ ပုန န ကာဟသိ-နင့္ေျခ နင့္လက္ နင့္အသက္ကို ေလးမဂ္လွ်ံရွိန္ ဥာဏ္ပုဆိန္ျဖင့္ ေလးႀကိမ္ျဖတ္ခုတ္ အျမစ္ျပဳတ္သည့္ သစ္ငုတ္တိုဟန္ နင္ျဖစ္ၿပီမွန္ေသာေၾကာင့္ တဖန္ထပ္ေလွာက္ နင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ေတ-သင္ တဏွာေယာက်္ား လက္သမား၏၊ သဗၺာ-တစ္ခုမႂကြင္း ခပင္းဥႆံု အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဖာသုကာ-အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ ခႏၶာအိမ္တည္းဟူေသာ ဘံုကြန္းေျပာက္၏ ထုပ္ေလ်ာက္ဒိုင္းျမား ကိေလသာအျခင္ရနယ္တရားတို႔ကို၊ ဘဂၢါ-၀ါသနာ အေငြ႕အသက္ႏွင့္တကြ အႏုသယသတၱိ က်န္မရွိေအာင္ စိစိေၾကညက္ ငါခ်ိဳးဖ်က္အပ္ေလၿပီ၊ ဂဟကူဋံ-သစၥာေလးအင္ နိဗၺာန္သြင္ကို ျမင္ခြင့္မေပး ေ၀းထက္ေ၀းေအာင္ အေရးကန္႔လန္႔ တားဟန္႔ပိတ္ကာ အ၀ိဇၨာ တည္းဟူေသာ အိမ္၏အထြတ္ကို၊ ၀ိသခၤတံ-မုန္႔မုန္႔ေၾကမြ ငါဖ်က္ခ်အပ္ေလၿပီ၊ စိတၱံ-ကိေလသာဟူ ျမဴအညစ္အေၾကး ကင္းေ၀းျဖဴလြင္ ငါဘုရား၏ စိတ္အစဥ္သည္၊ ၀ိသခၤါရံ-သခၤါရစက္ကြင္း ဒုကၡခပင္းမွ လြတ္ကင္းရာအမွန္ နန္းနိဗၺာန္သို႔၊ ဂတံ-အာ႐ံုမ်က္ေမွာက္ သႏၱိဓာတ္ သိဒၶိေပါက္သျဖင့္ ဆိုက္ေရာက္ သက္၀င္မိေလၿပီ၊ အဟံ-သံုးေလာကထြတ္ထား ငါဘုရားသည္၊ တဏွာနံ ခယံ-တဏွာတရာ့ရွစ္ပါး၏ ပ်က္ျပားကုန္ခန္းရာ အာသ၀ကၡယ စတုတၳမဂ္ဖိုလ္သို႔၊ အဇၥ်ဂါ-စကၠ၀ါ႐ိုက္ေျခာင္း တိုက္တစ္ေသာင္းမွ နတ္ေပါင္းျဗဟၼာ ေကာင္းတင္းျငာလ်က္ ၾကည္သာ၀မ္းေျမာက္ ငါ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေလၿပီတကား။

ဘဝေတြအခါခါ အထပ္ထပ္နဲ႔ ပင္ပန္းမႈေတြနဲ႔ ကုိယ္စိတ္ေတြ ေညာင္းညာသြားတဲ့အခါ ကဗ်ာကို ဖတ္တယ္။ 

မလုိလားေသာ ဆင္းရဲမႈေတြကုိ ေျဖေဆးတစ္ခုအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္စိတ္ေတြ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကဗ်ာကို ရြတ္လိုက္တယ္။ ေလာကီမဟုတ္  ေလာကုတၱရာပါရမီနယ္ထဲက ရဟန္းတစ္ပါး အတြက္ေတာ့ ကဗ်ာဟာ အေရးၾကီးတဲ့ ဘာသာ စကားျဖစ္ပါရဲ႕။

 ဘုရားရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ကိေလသာအပူေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့ ေလာကီကို လြန္ေျမာက္သြားတာနဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ရြတ္ ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဗုဒၶသာ၀ကအရွင္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြေပၚမွာ သႏၱိသုခအရိပ္ထိုးက်ၿပီး ဓမၼသိဂၤါရရသေတြ ျမဴးၾကြသြားတဲ့အခါ ေထရဂါထာ၊ ေထရီဂါထာဆိုတဲ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေသာ ျမတ္ကဗ်ာေတြ ထြန္းေတာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶအရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း မဟာေဗာဓိပင္ျမတ္ေအာက္မွာ သဗၺညဳတၪာဏ္အလင္းပြင့္သြားတဲ့အခိုက္ ကဗ်ာေဗဒနဲ႕ ဒီလိုက်ဴးရင့္ခဲ့ တယ္။

ျမတ္ဗုဒၶအရွင္ကေတာ့ နက္ရႈိင္းသိပ္သည္းတဲ အရိယာေ၀ါဟာရေတြနဲ႕ ရိုးရိုးေလးက်ဴးရင့္ခဲ့တာပါ။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္ျခင္း ရြတ္ဆုိခဲ့တဲ့ အရိယာဥဒါန္းျဖစ္သလုိ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခုႏွစ္၊ ေနာက္ဆုံး ျမတ္ဗုဒၶ ဝစနအေနျဖင့္လည္း (ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေဝ၊ အာမႏ ၱယာမိ ေဝါ၊ ဝယဓမၼ သခၤါရာ၊ အပၸေဒန သမၸေဒထ) ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းစဥ္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္း ၾကေသာ တပည့္သာဝက ပရိသတ္ေလးပါးတုိ႔ကုိ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ တရားေရစင္ျဖင့္ တုိက္ေကၽြးခဲ့ေလျပီ။

ဒီလုိ ကဆုန္လျပည့္ကုိ ေရာက္တုိင္းလည္း ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပုခတ္တြင္းမွာ ေမြးဖြားၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔က အစဥ္အမွတ္ရေစေသာ နည္းလမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔လုိ႔ ေခၚေဝၚသမုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အားလုံးေသာ သာသနာ့ႏြယ္ဝင္တုိ႔၏ စိတ္တြင္း ႏွလုံးသားအတြင္းမွာ ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိလုိ႔ မဆုံး သျဖင့္ မိမိတုိ႔ ရြတ္ဆုိႏုိင္ေသာ တရားဓမၼတုိ႔ျဖင့္ ရြတ္ဆုိၾကတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္း ပြဲေတာ္ကုိလည္း အစဥ္အလာမပ်က္ ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ ဒါေတြကုိ ထိန္းသိမ္း၍ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာ ေရာင္ဝါ ကမၻာေနလတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ထြန္းလင္းပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳလုိက္ပါတယ္။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း