အခ်ိန္မွန္ ထြက္ခြာရတဲ့
ရထားေတြလိုု ဘ၀ကိုု
ခုုတ္ေမာင္း
အိမ္ျပန္ဖိုု႔ဆိုုတာ ဘယ္ေတာ့မွ
အခ်ိန္တန္မွာလဲ…

တဒဂၤ ရိုုးသားျခင္းေတြကိုု
လူၾကားထဲ ျပဌာန္း
ၾကိဳးႀကိဳးစားစား ေလ ွ်ာက္လွမ္းျခင္းဟာ
ဘ၀ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမွာ
သမိုုင္းလွလွေရးႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ပါကြာ…

ကိုုယ္ပိုုင္အခ်ိန္ေတြကိုု ထုုတ္ေရာင္း
ပိုုေတာင္းတတ္တဲ့ လူေတြၾကား
“မင္းမဆိုုးပါဘူး” ဆိုုတဲ့စကားက
ေစ်းစစ္ျခင္း တမ်ိဳးပါပဲလား
လူမႈဆက္ဆံေရးက ရွဳပ္ေထြးလွတယ္…

သူ (သူေဌး) စိတ္ေကာင္းေနခ်ိန္ ေရာ
စိတ္ေဖာက္ျပန္ေတာ့ ျဖစ္တဲ့ေဇာ
ျပသနာ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ၾကား ေမ်ာေနတဲ့
သူတိုု႔ေတြက ငေပါေတြပါပဲ…

ဘ၀ရဲ႕ မနက္ျဖန္အစီအစဥ္ဆိုုတာ
ျပင္ဆင္စရာမလုုိတဲ့ ဗလာစာရြက္လုုိပဲ
မာတိကာမွာလဲ အမွတ္စဥ္မပါရွိဘူး
မသိျခင္းေတြကိုုပဲ ကံစမ္းေနရသလုုိပဲ
အပိုုခ်က္ေတြမပါတဲ့ လိုုအပ္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ေပါ့…

တုုိးတက္တဲ့ ၿမိဳးႀကီးမွာ
ရုုန္းကန္ေနရတဲ့ ဘ၀တူမ်ား
သူတိုု႔ဆြဲရာ ကရတဲ့
ႀကိဳးတပ္ထားတဲ့ ကႀကိဳးရုုပ္ေတြ
မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔…