ငါ့မ်က္ႏွာဟာ
ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ႔တူတယ္။

ငါ့မ်က္ႏွာဟာ
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္နဲ႔တူတယ္။

စာအုပ္ေတြလြတ္က်ေအာင္
ေဆာင့္ဆြဲလိုက္
လူပံုအလယ္
ပခံုးနဲ႔၀င္တိုက္လိုက္
အဲဒီမွာ
စေနသားဟာ
စၿပီးအသက္၀င္လာ
ရန္စရင္းႀကီးျပင္း
ငါတို႔ရန္မီးမ်ား လင္းခဲ့ၾက
အမွန္ပဲ
ငါဟာ
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ထက္ပိုက်ယ္ၿပီး
မင္းတို႔မ်က္လံုးမ်ားအတြက္
က်ဥ္းခဲ့တယ္။

ငါဟာ
ျမင္ေနရတဲ့ စိတၱပန္းခ်ီကား
ငါဟာ
မျမင္ရတဲ့နတ္သားပဲ
ျပဇာတ္မင္းသားရယ္သံနဲ႔
ငါ့ကိုဆြဲထုတ္
မင္းနံမည္ဘယ္သူ
ထင္းေျခာက္ကထေတာက္မယ့္မီးနဲ႔
ငါ့ဧရိယာကိုသၿဂၤဳ ိဟ္
မင္းနံမည္ဘယ္သူ
ထားပါ
ငါထားခဲ့
ထစ္ကနဲရွိ ထိုးထြက္ခ်င္တဲ့
ငါ့အကိုင္းအခက္အလက္ေအာက္
ငါအရိပ္ငါျဖန္႔လို႔
ငါထားခဲ့
လမ္းကဖြထုတ္လိုက္တဲ့ဖုန္မႈန္႔လို
ခါးသီးမႈစာခုန္ေပ်ာက္သြား၊
ျပန္လာမယ္
တစ္ေန႔မွာ
ငါဟာ
ျမင္းခြာသံေတြ သြန္ခ်လို႔
သြန္ခ်သမွ် သယံဇာတေတြျဖစ္လို႔
ငါဟာ
ဟာသတစ္ခုကို ေလခၽြန္လို႔
ေလခၽြန္သမွ် ေလျပည္ေလညင္းေတြျဖစ္လို႔
ျပန္လာခဲ့မယ္
တစ္ေန႔မွာ
ငါ့ေၾကာင့္
ဒီၿမိဳ႕
ငလ်င္အႀကီးအက်ယ္ လႈပ္ဦးမယ္

ခရမ္းျပာထက္လူ