/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

ျမင္ကြင္းေတြကို ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့

အတိတ္စိမ္းတို႔အား ဖံုးလႊမ္းထားခဲ့

အရာရာဟာ ပြင့္ဖူးစ ပန္းခ်ီကား…

ေတာအေၾကာင္းေျပာရင္ ေတာင္အေၾကာင္းက

ပါပါလာတယ္…

ေတာကို ရွင္းရင္ ေတာင္က ခံေနတယ္…

တလင္းျပင္ေလးမွာ လြမ္းေစရေသာ ျမဴမႈန္စ

ျမေက်းတမာထံသို႔ ေပးခြင့္မရခဲ့ေသာ ေပဖူးလႊာ

အေမေပ်ာက္ သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ခရီးရည္

ဖုန္းေခၚျပီးမွ ေခၚဆိုသူမရွိရတဲ့ ျဖစ္ရပ္

လက္အစံုတို႔ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔

အေသြးအသားတို႔ရဲ႕ ရင္တစ္ျခမ္းကို

မီးမွိတ္လို႔ တိတ္ဆိတ္ထားလိုက္တယ္…

ျမေက်းတမာဆီကို ေပဖူးလႊာ ေပးခြင့္မရခဲ့သလို

အိပ္မက္ျပာခိုးတုိ႔ လည္း လြင့္ေမ်ာခြင့္မရခဲ့ၾကဘူး

ခပ္ပါးပါး အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ ေရးျခယ္…

ငါဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာ ေဘာင္မပါ…

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လမင္းသာခဲ့ပါရဲ႕

တို႔ေတြရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို အျဖဴဖိတ္ဖိတ္ေတြနဲ႔ပဲ

စြန္းထင္းလိုက္ၾကစို႔…ေလ

အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရတဲ့ငွက္ေတြလို ေနရပ္ကိုယ္စီကို

ျပန္လြင့္ပါးခဲ့ၾကရ…

ကမၻာဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔

ငါတို႔ စိတ္တံခါးကို ကန္႔သတ္ထားလိုက္တယ္…

                                      ေရႊၾကယ္မိုး