အလြမ္းေတြ ပစ္ခ်လို႔

ျပန္မေကာက္တမ္း ေျပးၾကမယ္ဆိုရင္

ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြက ရိုးရိုးေလး ျဖစ္သြားမွာေပါ႔။

ေျဖသိမ္႔စရာ မဟုတ္တဲ႔

သတိတရေတြ အတြက္

၀န္ခံျခင္းကို

ဒဂၤါးျပားေလးလို႔ေတာ႔

ေခါင္းပန္း မလွန္ခ်င္ဘူး။

လက္ကမ္းျပီး ၾကိဳမယ္႔လမ္း မဟုတ္ခဲ႔ေတာင္

အနိမ္႔ အျမင္႔ မညီညာတာသိလဲ

သဘာ၀က်က်ပဲ နင္းျဖတ္ခ်င္ခဲ႔တာပါ

နဂိုကတဲက အဲဒီပန္းေလး

ရင္ဘတ္မွာ ပြင္႔ေနခဲ႔တာ

တိတ္တဆိတ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔။

ရင္ခုန္ျခင္းေတြကို

ေနရာတက် မထားတက္တာပဲ

အျပစ္ျဖစ္ရေလျပီလား

က်ေနာ႔ ရင္မွာပြင္႔တဲ႔ပန္း

နာမည္မရွိဘူး။