အသုိင္းဝုိင္းက အသိဥာဏ္မဲ့

အေတြးေခါင္ လြင္ျပင္က်ယ္ထဲက

လူ႔ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းကုိ

သခ်ၤာတြတ္မိေတာ့ အစားထုိးတဲ့

ထပ္ကိန္းေတြသာမ်ားသြားတယ္

ရရွိလုိက္တဲ့ အေျဖက

ဘာမရွိတဲ့ သုညတဲ့…။

သုည…သုည..  သုည..

ငါ.. ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ေတြ

ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေရာင္းလုိ႔

ဘဝ စတင္ခဲ့တာလည္း ရွိတယ္..။

ေျမေပၚမွာ ဒုတ္ကေလးနဲ႔

ဟုိ ျခစ္ ဒီ ျခစ္ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ က်စ္လုိ႔

ဘဝတစ္ခု စ ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..။

အိမ္အစုတ္ကေလးထဲ တကုတ္ကုတ္နဲ႔

လွ်ပ္စစ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ သူလည္းရွိမယ္..

အရူးလြယ္အိတ္ပမာ ဟုိထည့္ ဒီထည့္

ကမၻာပတ္ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..။

ပင္လယ္စြန္တေကာင္လုိ႔ ေရေပၚမွာ

ပ်ံသန္းသြားတာလည္း ရွိမယ္..။

ေကာင္းကင္ၾကီးထဲက စြန္ေတြလုိ သိန္းငွက္ေတြလုိ

ဝဲပ်ံေနတာလည္း ရွိမယ္..။

ကမၻာ့စစ္ေျမျပင္ စစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ

လူစြမ္းေကာင္းေတြ လုပ္ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..

ဘာသာတရား အထင္အရွားနဲ႔

ေက်ာ္ၾကားလာတာလည္း ရွိမယ္..။

ပန္းတိုင္ကုိ ေရာက္လာတဲ့သူတုိင္းရဲ႕

သမုိင္းေၾကာင္း အေျခခံေတြက

ေအာက္ေျခက စတင္ခဲ့တာမ်ားတယ္

သူငယ္ခ်င္း မင္း… အားမေလ်ာ့နဲ႔

လွ်ပ္တပ်က္ မုိက္တီးရဲ႕ရုိက္ခ်က္က

လူစြမ္းေကာင္း ျဖစ္မယ္ဆုိတာ

ငါ…ယုံၾကည္တယ္..ဇြဲ မေလ်ာ့နဲ႔ ေရွ႕တက္ခဲ့..။

အေရးၾကီးတယ္…အေရးၾကီးတယ္…

တကယ္ အေရးၾကီးတယ္…

ကမၻာၾကီးရဲ႕ နာမက်န္းမႈေတြၾကား လူေတြ စာရိတၱဆင္းရဲလာသလုိ

ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ ေပ်ာက္ေနၾကတယ္…

ကုိယ့္ရုိးသားခြင့္ကုိ သူတစ္ပါးဆီမွာ လက္ျဖန္႔ေတာင္းခံေနရသလုိ

ရုိးသားမႈ ပန္းတုိင္ဟာလည္း အသုံးမက်တဲ့

အရိပ္ေအာက္မွာ ေလာင္ရိပ္မိခဲ့တယ္..

တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရပုိင္မႈကုိ တစ္ေယာက္က တံခါးပိတ္ပစ္တယ္

ဘယ္မွာလဲ သူတုိ႔ရဲ႕ ပန္းတုိင္…

ဘယ္မွာလဲ သူတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ…

ဘယ္မွာလဲ သူတုိ႔ရဲ႕ အခြင့္ေရး..

ေနပါေစေတာ့… ေနပါေစေတာ့..

အေမွာင္က်ေနတဲ့ ကမၻာတစ္ျခမ္းမွာ အိမ္တြင္း စစ္ျဖစ္တာဟာ

အရိပ္က်ေနတဲ့ ကမၻာတစ္ျခမ္းမွာ အိမ္တြင္း ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးတာဟာ

သဘာဝမမွ်တဲ့ ကမၻာတစ္ျခမ္းမွာ ငလွ်င္ မုန္တုိင္းေတြဟာ

ဥပမာ စာမေျမွာက္ စာေျခာက္အေတြးေခၚနဲ႔

ကုိယ္ ေခါင္းအုံလုိက္တုိင္း ေသြးတုိးလုိ႔ ကုိက္တက္လာတဲ့

ေခါင္းကုိက္ ေဝဒနာထက္ အေရးမၾကီးဘူး မထင္လုိက္နဲ႔

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘူး…

အတၱဆန္ဆန္ အေတြးေခၚေတြ ပယ္ခ်ပစ္လုိက္..

ကုိယ္က်ဳိးရွာမႈေတြ ခဝါခဏခ်လုိက္ပါ..

အသက္ရႈက်ပ္ေနတဲ့ ကမၻာၾကီးကုိ

စာမ်က္ႏွာ တစ္ရြက္ျခင္း လွန္ၾကည့္ျပီ..

ေရွ႕တက္ခဲ့ပါ… အဲဒါ မင္း လုိခ်င္တဲ့ ဝကၤပါမ်ားတဲ့

ပန္းတုိင္ျဖစ္မယ္…လြတ္လပ္မယ္.. အခြင့္ေရးရွိမယ္… တုိးတက္မွာေပါ့..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း