ဟိုး…..အေ၀းကလမင္းၾကီးရယ္………..
   ညနက္နက္မွာ အေမွာင္ေတြတပ္ဆုတ္သြားခ်ိန္မွာ…….ေအာင္ၿမင္စြာကမၻာေၿမကိုသိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့လမင္း……
   ခ်စ္သူရဲ. အသက္ရွင္ၿခင္းနဲ. ဆိုင္တဲ့ ရင္ခုန္ၿခင္းကို   ခံစားမွုမ်ားစြာၿဖင့္ ရုးမိုက္စြာ သင္ သိမ္းပိုက္ဘူးပါလား……
              
                      သက္တန္.ေရာင္ေတြ……ရဲ.လြမ္းခ်င္းေတြကို…မဖတ္တဲ့တဲ့က်န္ေတာ္ဟာ…….
                      ခ်စ္ရသူအတြက္…ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းၿဖစ္ခဲ့ခ်င္ဘူးပါတယ္…
                      ပန္း၀တ္ဆံေလးေတြရဲ. ငိုေၾကြးသံတစ္ခုကို  အၿပံဳးေတြနဲ. လဲေသာက္ဘူးပါတယ္..
                      ေကာင္းကင္ရဲ. နာက်ည္းစြာေအာ္သံကို လည္း ႏွာလံုးသား ၀ကၤ၀ုတၱိအလၤကာေၿမာက္..
                      ေအာင္ခံစားတက္ပါတယ္………….

                      ခ်စ္သူရဲ. မ်က္၀န္းေတြကို မွားယြင္းစြာဘာသာၿပန္ၿပီး အမွန္တရားတခုအၿဖစ္နဲ.
                      ႏွာလံုးသား..ဆဲြထုတ္….ဆားပတ္ၿပီး ခံယူတက္ေနပါၿပီ……….
                      တစ္ေယာက္ထဲလမ္းေတြေလွ်ာက္လြန္းရလို.လဲ…..က်န္ေတာ္ေၿခေထာက္ေတြငိုေၾကြးသံကို
                      ဦးေႏွာက္နဲ. ၾကားေနရၿပန္ၿပီေလ……
           
                      ဘာသာေရးနဲ. တစ္ေၿဖးေၿဖးေ၀းသြားလို………..ငရဲဟာနီးနီးလာတဲ့အၿဖစ္လား……
                      ခ်စ္သူရဲ. အတၱတစ္ခုကို…..ခါးသီးစြာနဲ. ငတ္မြတ္ေတာင္းတေနတဲ့လူည့ံဟာက်န္ေတာ္ပါဘဲ…..
                      အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ပါၿပီ……….ပန္းေတြလဲပြင့္ခဲ့ပါၿပီ…….အနာဂတ္ေတြအတိတ္ၿဖစ္သြားၿပန္ခဲ့ၿပီ…
                      က်န္ေတာ္……အုတ္ဂူလဲ……စသင့္ပါၿပီ…………………………………..