ဘာမွ မထူးဆန္းဘူးသီခ်င္းကို မနက္ခင္းထဲ ထည့္ဖြင့္မယ္
အဆင္မေျပတဲ့လူက အဆင္မေျပသလို ေသာကပြားၿပီး
အဆင္ေျပတဲ့လူက အဆင္ေျပသလို ေလာဘမ်ားတာပဲ
မ်က္ႏွာသစ္မယ့္ေရခြက္ထဲ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ မွန္ေထာင္ၾကည့္လိုက္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ၿပံဳးျပၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္
မမီမကမ္းစကားလံုးေတြနဲ႔ ေလာကႀကီးကို ေတြးေခၚစရာမလိုဘူး

မနက္စာထမင္းပန္းကန္ထဲက တစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္ကို
ငွက္ကေလးေတြအတြက္ ႀကဲပက္တာ ဒါနမ်ဳိးေစ့ခ်ျခင္းပဲ
အိမ္ေရွ႕ကေျမာင္းကို ေရစီးေရလာေကာင္းေအာင္
ဆယ္တန္ ဆယ္ ဖို႔တန္ ဖို႔တာ ေလာကေကာင္းက်ဳိးသယ္ပိုးတာပဲ
ဒါနဲ႔မွ ေပ်ာ္စရာမေတြ႕ေသးရင္
မ်က္လံုးကို ထက္သထက္ ထက္ေအာင္ ေသြးၿပီး
ဆတ္ေကာ့လတ္ေကာ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္အံုကို
ဓားေျမႇာင္လို ထိုးစိုက္ခြင့္ရွိေသးတယ္

ကဗ်ာဆရာေတြေျပာေျပာေနတဲ့႐ူးသြပ္မႈမွာ
ငါ့အရသာဟာ ဘယ္လိုအဆင္းရနံ႔မ်ဳိးလဲ
ေပါက္ေနတဲ့ခပ္ညံ့ညံ့ျပန္ဆိုေတးတစ္ပုဒ္ကို ေလခၽြန္ရင္း
လူတစ္ကိုယ္လံုး အမိႈက္ေလးတစ္စလို လြင့္ေနတယ္
ငါတို႔ေနထိုင္ရတာ ေရႊသားအတိၿပီးတဲ့ေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔
အသံထြက္မွန္ေအာင္ မဖတ္တတ္လည္း
အလြယ္တကူ၀ယ္ယူ၀တ္ဆင္ခြင့္ရွိတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ဘ၀မွာ

ဘာလိုေသးလဲ
`ရွင့္ကို က်ဳပ္ မယံုဘူး ´ေတြ၊` ရွင္ဟာ လူလိမ္လူညာ´ေတြနဲ႔
ငါ့ေကာင္မေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကလည္း မကုန္ႏိုင္မခမ္းႏိုင္ လွပလို႔
အိပ္မက္ေတြ၊စိတ္ကူးေတြ၊စကားလံုးေတြ၊ဂႏၳ၀င္ေတြ၊
ေမာ္ဒန္ေတြ၊ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ၊LPေတြ၊PLPေတြနဲ႔
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ေန႔ေတြညေတြကလည္း အရိုးေပၚအေရတင္ လွပလို႔
ေရာဂါပိုးမႊားေတြ၊စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈေတြ၊မ၀ေရစာေတြ၊
၀ဋ္နာကံနာေတြ၊တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ေတြ၊
မက္လံုးေတြ၊ျပက္လံုးေတြ၊ပဥၥလက္ေတြ၊မ်က္လွည့္ေတြ၊
ႏိုင္ထက္စီးနင္းေတြ၊ႏ်ဴကလိယေတြ၊အဏုျမဴေတြ၊
သံခ်ပ္ကာကားေတြ၊စစ္ပြဲေတြနဲ႔
ကမၻာႀကီးရဲ႕ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြကလည္း စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ လွပေနၿမဲပဲ

အက်ႌမွာ စီးကရက္နံ႔လို စြဲေနတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို
ဒီအတိုင္းထားလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္
ငါ့ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုမွန္ကားေလး ဖုန္သုတ္ေနရင္း
က်ကြဲသြားတာလည္း ေကာင္းပါတယ္
ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းပါတယ္၊ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္
ေကာင္းပါတယ္၊ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနေန ေကာင္းပါတယ္
ဒီကဗ်ာကို ဒီေနရာမွာတင္ ရပ္ထားလိုက္တာလည္း ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္

                                                                                    ကိုသွ်ား