ေသာက္သံုးခဲ့ရတဲ့
ေႏြေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး …
အာေခါင္တခုလံုး မႊန္စပ္ေနၿပီ …
ေျမျပင္ႀကီးက အားမနာတမ္းနဲ႔ အပူျပင္းဆံုး …
အျပာေရာင္ေတာက္ေလာင္မႈေတြကို
အန္ထုတ္ဆဲ …အန္ထုတ္ၿမဲ …

ေကာင္းကင္ႀကီးကလည္း …
ေဆာင္းကို …
သိုဝွက္လို႔ေကာင္းတုန္း …
ရင္ထဲမွာေတာ့ …
မြန္းတည္းလို႔ မဆံုးႏိုင္ဘူး …ဆိုတာ
ေျခလွမ္းေတြ ႏွစ္ေယာက္အတူလင္းဖို႔
ပန္းတိုင္ဆီ …
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို…
တယုတယကိုင္ခဲ့တဲ့ သူ …
သိႏိုင္မလား …

မိုးၿဖိဳင္တဲ့ ေကာင္းကင္ေတြ …
ယိုယြင္းေပါက္ၿပဲခဲ့တာ …
သူ …နဲ႔
ေဝးသြားကတည္းက …

သူ …နဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး …
မ်က္လံုးဖြင့္လ်က္အိပ္ပါရေစ …
ရြာခ်စရာမိုးစက္ေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ …
(သူမရွိတဲ့)ဒီမ်က္ဝန္း ေလာင္ကၽြမ္းေတာ့မယ္ …
သူ …
မရွိေတာ့နဲ႔ ေန႔ကစၿပီး …
အခုခ်ိန္ထိ …

ေဩာ္ …
သူ…နဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး …
မ်က္လံုးဖြင့္လ်က္ အိပ္ပါရေစလား …