မငို၀ံ့ပါဘူး ..စင္ျမင့္က မသီတာရယ္ 

၀ါေရႊႏြယ္ေသြး….အသားေရာင္တူဖို႕

နီက်င္က်င္ ငါ့အေရခြံကို…

ဓားနဲ႕ျခစ္လို႕ခြာခ် 

နင့္အတြက္ ဆို ျပာ က် ေပး ႏိုင္ ခဲ့သူပါ။

နင္မုန္းတဲ့

ငါ့ မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕ ဒူးေထာက္ပါတယ္ မသီတာ

ေျခြရံသင္းပင္း အစံုအလင္ နဲ႕

ေျခမွာ ေရႊခ် ထားေပးလည္း

နင္မေပ်ာ္တဲ့ ငါ့ရင္ခြင္ဟာ   ရႊံ႕ ရိုင္း ႏြံ သက္သက္

ငါသိေပမယ့္

ငါ့ရဲ႕အေ၀း ဘယ္သူ႕နံေဘးကိုမွ 

ျပန္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး …မသီတာ..

ငါ့ကို

ခြင့္ မ လႊတ္ ပါ နဲ႕။

ဘယ္အစီအရင္

ဘယ္စုန္းကေ၀အတတ္နဲ႕မွ 

နင့္ရင္မွာ ငါပံုရိပ္

ထြင္းလို႕ မ၀င္ႏိုင္ဘူးလား .. သီတာရယ္

ငါဟာ..နင့္အတြက္ ဘီလူးဆိုးၾကီးေနရာမွာ ပဲလား ???

ထားပါ  

နင့္အမုန္းဆံုးစာရင္းမွာ ငါ့အမည္ ကို မွင္နီတားထား

ဒီပြဲမွာ ငါႏိုင္ရင္ ေသမင္းနဲ႕ ရင္ဆိုင္၀ံ့သတဲ့လား???

ရံွုး ပ ါ ရ ေစ ေတာ့ …သီတာ

ငါ ရွံုး သြား ပါတယ္

နင့္အသက္နဲ႕ ေလာင္းေၾကးမထပ္၀ံ့တဲ့ငါ

ျမွားစိုက္ဒဏ္ရာၾကားက ပဲ

နင္မရက္စက္ဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း  ဟစ္ေၾကြးကာ ျမည္တမ္းခဲ့ပါ တယ္

( သံသယေတြနဲ႕ ထံုမႊန္း ..

ခ်စ္လွခ်ည့္ရဲ႕ဆိုတဲ့..

နင့္ခ်စ္သူရာမထံ

သစၥာဆို မီးပံုထဲ ခံု ဆင္း ျပ ၀ံ့ မွေတာ့

နင့္အေပၚျဖဴစင္လြန္းတဲ့

ဒီလူ႕ ဘီလူးၾကီး ဒႆ……

ငါ့မ်က္ရည္နဲ႕ေႏြးေထြးကာ ေအးျမေစေအာင္  က်ိန္ တယ္

စိတ္ခ်…မသီတာ…..

ဒီမီးေတာက္ ဘယ္ေလာက္ပူပူ …

နင့္ခႏၶာတစက္ေလးရယ္မွ်..

မေတာက္ေလာင္ မေလာင္ကၽြမ္း မွာ မို႕

ေက်းဇူးျပဳျပီး……..

ငါ့ က် ဆံုး ျခင္း ေတြနဲ႕ အတူ နင္…ထာ၀ရ..ေပ်ာ္ စံ ပါေတာ့)