အဲဒီညက ထြက္တဲ့
လမင္းက ေအးခ်မ္းလြန္းလွတယ္
အခ်ိန္အတန္ၾကာ ျမည္တြန္ေနတဲ့
ဒဏ္ရာရထားႀကီးခုတ္ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့
ႏႈတ္ခမ္းတဟ္၀ိုက္က
မဲနက္ေနတာနဲ႕
စုန္းတစ္ေကာင္က မီးေတာက္ကို
၀ါးမ်ိဳေနခဲ့
ငါမၾကည့္ရက္လို႕ အရက္နဲ႕ေလာင္း
အသက္ပါအဆစ္ေပးခ်င္မိတယ္
သစ္ရႊက္ေျခာက္ေတြကို
ေကာက္ေရတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ဆက္သင္ယူ
ေလျပည္ တခ်ိဳ႕က
လက္မိႈင္ခ်ရတဲ့နင္
ငါ့ကို မမုန္းပါနဲ႕
ျဖစ္နိင္ရင္ေလ
ငါ့ဘ၀ရဲ႕  ညေနတိုင္းကို
အလြမ္းေတြနဲ႕ ကုန္ဆံုးေစၿပီး
မနက္ခင္းတိုင္းကိုုေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕႔ပဲ ႏိႈးထခ်င္မိတယ္