ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘူးလို႕…ငါတို႕အတူသတ္မွတ္ထားခဲ့တဲ့..သစၥာတရားကို.. မ်က္ရည္ခတဲ့..ေ၀ါဟာရေတြနဲ႕…နင္ၿဖိဳခြင္းခဲ့…. ရာဇ၀င္မွာ..တြင္က်န္ရစ္မယ့္..အသံုးေတာ္ခံမုသားေတြကို..ငါမၾကားခ်င္လို႕ပါ… နင့္အမိန္႕…နင္ရုတ္သိမ္းပါ…။

ၿဖစ္ဆဲ…..ပ်က္ဆဲ…
အခိုက္အတန္႕တစ္ခုရဲ႕ခံစားမွုကို…..ႏွလုံးသြင္းခဲ့တာလား….
တစ္ဘ၀စာအတြက္….ၿမန္ဆန္တဲ့ပညတ္တစ္ခုကို…နင္…ခ်ခဲ့တာ……
ဒါ…နင့္…ႏွလံုးေသြးနဲ႕သြန္းခဲ့တာမဟုတ္လား….။

စူးရွၿပင္းထန္တဲ့….ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစကားလံုးေတြကို…ကရုဏာသံနဲ႕မေၿပာပါနဲ႕လား…. နာက်င္ေအာင္……ငါ့အသည္းကို….ဖိနင္းထားလိုက္စမ္းပါ…… စုတ္ၿပတ္သတ္မသြားေသးတဲ့….အခ်ိန္တစ္ခုထိ….နင္ၿပင္ဆင္ခြင့္ရပါတယ္….. တုန္ယင္ေနတဲ့….နင့္ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားအတြက္….ငါမခ်င့္မရဲ..မၿဖစ္ပါရေစနဲ႕….။

သစ္ရြက္ေတြေ၀ေနဆဲ…..ငါ့မနက္ၿဖန္ေတြ…ေ၀၀ါးေနတယ္…
ေခၽြးစက္တခ်ိဳ႕…လစ္ေၿပးဖို႕ၾကိဳးစား…တုန္ယင္ေနတဲ့လက္အစံုနဲ႕..ဖမ္းဆီး… ပုဆိုးနဲ႕သုတ္ကာ….အက်ဥ္းခ်လိုက္ၿပီ…..
ႏုႏုရြရြ….တယုတယ…ၿပဳစုပ်ိဳးခဲ့တဲ့ငါ့လက္နဲ႕..ငါအသတ္ခံရတယ္…။

ငါ…ေနာင္တနဲ႕တစ္ခံုတည္း…အလုအယက္ထိုင္ရင္း…..
ဒီေန၀င္ဖို႕………..ေစာင့္ေနတယ္….။ ။ ။