ဒီဇင္ဘာရဲ့ ညေနခင္းမွာ

တစ္ေယာက္ထဲ အေဝးကို ေမ်ွာ္ျကည့္မိတယ္

ေၾသာ္ဘဝျကီး…..

ရင္ထဲကလွုိင္းမုန္တိုင္းေတြ ထန္ေနလည္း

ေဝဒနာေတြစုစည္းေနတဲ့ငါ့မ်က္လံုးေတြ ေသလ်ွက္ပါ

တည္ျငိမ္စြာေတြး….

ခဏတာရူးသြပ္တဲ့ေလျကမ္းေျကာင့္

စိမ္းလမ္းစြာရင္ခုန္တတ္ေသာ သစ္ရြက္တို့ ေျမမခေစခ်င္လို့ပါ….

ငါ့အေတြးေတြကို အလိုက္သိစြာတံု့ျပန္ေတာ့…….

ေဟာ…ဟိုမွာ….ေျကြတစ္ရြက္….

ေျမခလို့သက္ဆင္းေပါ့….

ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပါ…

ရင္ထဲကနာ…..