အရိပ္တေစၦ
မၾကာမၾကာေျခာက္
အခါခါေမွာက္မွားေဆြး
အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ႏွစ္ခုၾကားမွာေျပး
ေငးတဲ့သူလုိ႔
ဘယ္သူဆုိခ်င္ဆုိ
ေမ့ႏုိင္ခဲ့ေပါ့ မာယာခ်ိဳရယ္ ။

ပန္းေတြသာ
 ႏြမ္းေစခဲ့တာမဟုတ္
ကမ္းေျခမွာ
လြမ္းေနသူတစ္ေယာက္
ဟုိတစ္ခ်ိန္က တူတူေလွ်ာက္လုိ႔
တစ္သက္မခြဲ
ဒီစက္စဲကမ္းေျခမွာ
ေျခရာေလးေတြ
လာလာေကာက္
တစ္နွစ္တစ္ေခါက္
ေရာက္ေအာင္လာ
ေ၀ဒနာကသုိဏ္းရွဳ
ခုထိေအာင္ေပ့ါ
မာယာခ်ိဳ ။

ေသာင္ျပင္မွာ
ျဖတ္နင္းတဲ့ မင္းေျခရာ
မထင္တာကုိ သိသိနဲ႔
ၾကည့္ၾကည့္ေနဆဲ
မထင့္တထင္
မင္းေျခရာေလးေတြက
ေရဇလာလွိဳင္းေအာက္
တစ္ခဏနဲ႔ ေပ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့
ရင္ထဲ
ထင္ဆဲ
ျမင္ၿမဲ
မင္းေျခရာေလးေတြ
သိမ္းပိုက္ကာေထြး
ေသြးနဲ႔အတူလွည့္ပတ္ဆဲေပါ့
မာယာခ်ိဳ ။

မာယာခ်ိဳရယ္
စက္စဲေရ ေနာက္က်ိက်ိ
မင္းမုန္းမိခဲ့ၿပီေပါ့
မီယာမီက
ၾကည္ၾကည္ျပာ
 ဒီလွိဳင္းၾကမ္းေတြၾကား
မင္းေဆာ့ကစားေနၿပီလား
ဖေလာ္ရီဒါ သဲျဖဴျဖဴေအာက္မွာ
အသစ္လူတစ္ေယာက္နဲ႔
မင္းတူတူေလွ်ာက္တဲ့ ခ်ိန္ခါ
ငါမွာေတာ့အေဖာ္မဲ့လုိ႔
မေပ်ာ္တဲ့သူ
တစ္ေယာက္ထဲ
ဒီစက္စဲကမ္းေျခမွာ
လြမ္းေနတစ္ေယာက္
ေျခာက္အိပ္မက္က
ႏွိပ္စက္ေန
သိပ္ခက္ခဲတဲ့
တုိ႔ဘ၀ေန႔ေတြ
ရွည္ၾကာမွာေတာ့
ေသခ်ာေနေပါ့ မာယာခ်ိဳ ။