ရန္ကုန္မုိးစက္ေလးေတြေအာက္မွာ
ၿမဲၿမဲဆက္ေနတဲ့
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္တြဲလက္ေတြ
မခြဲတစ္သက္ တြဲဆက္ ခုိင္မာမယ္ ထင္ခဲ့တယ္ ။

အတူတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့
ၿမိဳ႕မေက်ာင္းလမ္းေလးမွာ
တုိ႔ဘ၀အတြက္ အလြမ္းေလးေတြေပး
အလွမ္းေ၀းလြန္းတဲ့ ေနရာတစ္ဖက္ကုိ
နင္အသာထြက္စဥ္
ကမၻာအျပင္ဖက္ကုိ ငါစင္ထြက္လုိ႔ေျပး
ခုေတာ့ ငါလည္း မဟာရန္ကုန္နဲ႔ ေ၀းေနခဲ့ေပါ့ ။

မာယာတရားရံုးမွာ
မစာနာစကားသံုးလုိ႔
တစ္ဖက္သတ္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေအာက္မွာ
အသက္ရပ္လုိ႔ ေမွာက္လဲခဲ့
အတိအက်
ထိဟလုိ႔
အမိအရ ပစ္လုိက္တဲ့
မင္းအဆိပ္ျမားေတြေၾကာင့္
အတိတ္ခါးေတြက
ခုေတာ့ အရိပ္မ်ားမွာ
က်န္ခဲ့ပါၿပီ မာယာခ်ိဳ ။

မာယာခ်ိဳရယ္
ခုခါမွာ
လွိဳင္းအခ်စ္နဲ႔
သမုိင္းအသစ္ကုိေရး
နင္နဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာ
ေအးေဆးရွိေနေတာ့မွ
အခ်က္က်က်နဲ႔
ဂယက္ထေအာင္
ကဆုန္စုိင္းလုိ႔
မုန္တုိင္းလုိေမႊ
ေ၀ဒနာေပး
ေျဖေဆးမရွိ
ေသေဘးထိေအာင္နင္ၾကံခ်က္
သိပ္ရက္စက္တယ္ မာယာခ်ိဳရယ္ ။

မာယာခ်ိဳရယ္
ခ်စ္ဇာတ္ရွိန္ျမင့္ခ်ိန္မွ
နင္က ဗီလိန္လုိ
င့ါဇီ၀ိခ်ဳပ္ေအာင္
မင္းအရွဳပ္ ၊ မင္းအလုပ္ကုိ
ငါကမတုန္လွဳပ္
ေက်ာက္ရုပ္လုိခုိင္
ရပ္ႏုိင္ၿပီမုိ႔
မာယာခ်ိဳရယ္
ဟုိးေ၀ေ၀းကေန
နင္လြမ္းခ်င္လြမ္းပါ
ငါကေတာ့ မတမ္းေတာ့ဘူး
ငါ့ပန္းသဇင္နဲ႔
ငါ့နန္းျပင္ထက္မွာ   ……………