သူငယ္ခ်င္း
 မင္း ေတြးထင္ၾကည့္
တို႔ငယ္စဥ္က သင္အံရသည္
အနႏၵ သူရိယ ေရးဖဲြ႔အပ္သည့္
သံေ၀ဂ လကၤာ ၾကားေယာင္လာၿပီး
စိတ္မွာ စဲြၿငိ သတိ သမၸဇဥ္ အေတြး၀င္ခဲ့

ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ မတ္ေပါင္းရံလ်က္
စည္းစိမ္မကြာ မင္းခ်မ္းသာကား သမုဒၵရာထက္
ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ တစ္သက္လ်ာတည္းတဲ့

သူငယ္ခ်င္း မတည္ၿငိမ္ၿခင္း
 မၿမဲၿခင္းကို ရင္တြင္းၿငိေအာင္ သတိေဆာင္ဖို့
ပံုေဆာင္ ညႊန္ၾကား သည္စာသားကို
မင္းလည္း နားလည္ ငါနားလည္ခဲ့

သူငယ္ခ်င္း မင္း ၿမင္ေအာင္ၾကည့္
အပုပ္ေကာင္က ရုပ္ေဆာင္ ၿပၿပီး
ဟုတ္လွၿပီထင္ လ႔ူ့ဘ၀င္ကို ဆင္ၿခင္တံုဘိ

ပညာရွိသည္ သတိႏွင့္ယွဥ္
 ဥာဏ္ၿဖင့္ ၿမင္ေလာ့
လူႏွင့္ လူခ်င္း ေပါင္းေဖာ္ၿခင္းတြင္
ရင္တြင္းေမတၱာ
ဂရုဏာထား ဆက္ဆံၿငားမွ
အမ်ားလူတြင္ ဘ၀င္ၿငိမ္းခ်မ္း ရႊင္ၾကည္လန္းလိမ့္

နိမ့္လွ်င္လွံစိုက္
 ၿမွင့္လွ်င္ ၾကိဳက္သည့္
စရိုက္ ဥာဥ္ဆိုး ရိုက္ပယ္ခ်ိဳးၿပီး
ကိုယ္က်ိဳးစြန့္ကာ လက္တဲြပါမွ
သာယာေရႊၿပည္ ေရာက္ေလမည္မွာ မလဲႊပါတည္း ။

နန္းခမ္းျဖဴ

အတၱလြတ္ေၿမာက္ရာနယ္ေၿမ

တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားက
မွားေနတဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ကုိ
အေျဖထုတ္ ပရအက်ိဳးမလုပ္ပဲ
မလွအဆုိးရုပ္နဲ႔
ကႀကိဳးရွဳပ္
ဘ၀မုိးခ်ဳပ္ခဲ့ရ

လူတစ္ခ်ိဳ႕က
၀ါ၀ါျမင္ရင္ ေရႊလုိ႔ထင္
အေျချမင့္သူကုိပင့္ ၊ နိမ့္က်သူကုိအျပစ္ရွာ
မ်က္နွာႀကီးရာ  ဟင္းဖတ္ပါ
အတင္းဇာတ္နာေအာင္
စရုိက္ၾကမ္းေတြနဲ႔  အမုိက္လမ္းကူး
ေအာ္ ရူးသြပ္ေနပံုမ်ား
ပုထုဇေနာ ဥမၼာတေကာရယ္လုိ႔
တုိ႔ဘုရားေဟာၾကားခဲ့သလုိ
အလြဲတကယ္မွားလုိ႔
ငရဲတကယ္သြားရမဲ့သူေတြ –

ေအာ္ ေသခ်ာဆန္းစစ္
ဓမၼနဲ႔ လွစ္လုိက္ပါ
ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ
ဂုဏ္လႊာ ႀကီး ငယ္
အားလံုးက ခရီးသည္ေတြေပါ့
သံသရာ စခန္းေကြ႕မွာ
အျပစ္အမွားေတြ႕နဲ႔ ေမြ႕
အႏွစ္တရား   မေတြ႕ ႏုိင္ၾကသူေတြ
ဓမၼအလုိက္ လြဲလုိ႔
ဘ၀ မုိက္မဲေနသူေတြ
ပရဟိတ  အလႊာကာခ်
အတၱဟိတ  ပကာသနနဲ႔
ငါ့ ဘ၀ကုိ ၊ လွသဟ လုိ႔ ထာ၀ရထင္ေနတတ္သူ –

ေၾသာ္  လူ  လူ  လူ
အသိမမွန္ဘ၀ အမွားကုိ
သတိပဌာန္ ဓမၼတရားနဲ႔ၾကည့္
ထိ မွဳ ရွိမႈေလးေတြကုိ  သတိပြား
၀ိဆိကိစၦာတရားကုိပယ္ရွင္း
ဘ၀အလင္းနဲ႔ အဓမၼကုိဖယ္ရင္း
ဒီစစ္တလင္းမွာ
အတၱရန္သူမ်ားကုိ
ဓမၼတရားနဲ႔ အႀကံကူ
ပရျမွားနဲ႔ ပစ္ခြင္းလုိ႔ အႏုိင္ယူကာတည္ေဆာက္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ မလြဲမေသြ

ေရာက္ေစေအာင္ေပါ့ ။

ဒီေရလွိဳင္း

( ဒီေရလွိဳင္း နဲ႔ နန္းခမး္ျဖဴ ကဗ်ာေသြးေသာက္ေဖာ္မြန္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အားထုတ္မႈေလးပါ)