ခ်စ္သူ ……..ရယ္ – ဒီေရလွိဳင္း
ခ်စ္သူ
ခ်ိဳအီႏူးညံ့ ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ပန္း၀တ္မႈံေလးရဲ႕
အထိအေတြ႕ေလးေတြ ——-
သြဲ႔ေျပာင္းတဲ့ ရစ္သမ္မွန္မွန္ နဲ႔ က်ဴးသီေနတဲ့
ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးတြန္သံသာေတြ ——-
တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕
ၾကည္လင္ေအးျမမႈေလးေတြ ———
ေရာင္ေသြးစံုတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြရဲ႕
ေငးၾကည့္ခ်င့္ဖြယ္ အလွတရားေတြ ———-
အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် အျဖဴအမဲ
ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးလြန္းလွတဲ့ ေလာကတရားေတြ–
အဲဒါေတြ အားလံုးကုိ ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ကဗ်ာစာမ်က္ႏွာေပၚကုိ
ကဗ်ာေလးေတြအျဖစ္နဲ႔ ထိေရာက္စူးနစ္စြာ
ပုိ႔ေဆာင္ဖြဲ႕သီႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ ။
ကုိယ့္ကဗ်ာစာမ်က္ႏွာမွာ …..
အခ်စ္ အမုန္း အလြမ္းအေဆြး
ေသာက ေမာဟ ၊
ေလာဘ ၊ ေဒါသ
သဘာ၀ဓမၼ ၊ ၀န္းက်င္ေလာက
ရွိသမွ်အရာအားလံုးကုိ
တခဏမွာ သီဖြဲ႕ ဖန္ဆင္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ ။
ကေလာင္ကုိ ကုိင္ထားတဲ့
ကုိယ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြဟာ
ခ်ိဳ႕တဲ့ အားနည္းေနေပမဲ့
အဲဒီလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကပဲ
အရာအားလံုးကို ကိုယ္ဆုပ္ကုိင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ ။
ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ အလွအပအမ်ိဳးစံု၊ ဘ၀ဓမၼမ်ိဳးစံုတုိ႔တုိ႔သည္
ကိုယ့္ကေလာင္တံ ၊ ကိုယ့္ကဗ်ာစာရြက္ေပၚမွာ
ဦးခုိက္ ၀ပ္စင္း ခ်ဳပ္မိေနၾကပါတယ္ ခ်စ္သူ ………။
ခ်စ္သူ ……. ဒါေပမဲ့လည္း
ခ်စ္သူကုိခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္
ခ်စ္သူအေပၚမွာထားတဲ့ ကိုယ့္ေပးဆပ္ျခင္း
ခ်စ္သူကုိ တန္ဖုိးထားလြန္းတဲ့ ကိုယ္ျမတ္ႏုိးျခင္း
ခ်စ္သူအေပၚမွာ ေတြးမိတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးအိပ္မက္
ခ်စ္သူကုိ စြဲလန္းလြန္းတဲ့ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္
ခ်စ္သူအေပၚမွာ အၿမဲတမ္းတေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕မေမ့ႏုိင္ျခင္း
ခ်စ္သူကုိ ႏွင္းအပ္ခ်င္တဲ့ ကိုယ့္ျဖဴစင္ျခင္း …….
အဲဒါေတြ နည္းနည္းေလးေလာက္ကုိမွ
ကိုယ့္ကဗ်ာ စာမ်က္ႏွာမွာ
ေရးဖြဲ႕သီခ်င္းငွာ ကိုယ္မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါလား ခ်စ္သူရယ္ …
သီက်ဴးႏုိင္ခြင့္ မရွိခဲ့ၿပီလား ခ်စ္သူရယ္ ……………..။ ။
ေလးစားရပါေသာ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ ခ်စ္ေသာပါဒဧကရီနိဒါန္းကိုဖတ္ၿပီး ဒီကဗ်ာကုိ ေရးမိပါေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္ ။