ဇာတ္သြား မနာနာေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြဲဆန္႔ထားတဲ့
ကုိးရီးယား ဒရမ္မာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားလည္းမဟုတ္ဘူး ။
နား၀င္ေကာင္းေအာင္ အသံခ်ိဳခ်ိဳေျပာေနတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာ
အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လည္းမဟုတ္ဘူး ။
ရာမယန လုိ ေပးဆပ္ျခင္း ၊ စြန္႔လႊင့္ျခင္း ရယူျခင္း
အားၿပိဳင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ ဂႏၳ၀င္ ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္လည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး။
အၿပံဳး အရယ္ ၊ အငုိ အေသာ မာယာသေဘာနဲ႔ အလွည့္ေျပာင္းမ်ားလြန္းတဲ့
စင္တင္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။
ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ေျပာလုိက္မယ္
အဲဒါက မေရရာတဲ့ ငါ့စိတ္ပဲ ။
တခါတေလ
အေပအေတ
ေ၀ေလေလနဲ႔ ေနခ်င္တဲ့င့ါစိတ္ ။
တခါတေလ
ေၾကေၾက ေၾကြေၾကြ
ေသခ်င္တဲ့ င့ါစိတ္ ။
င့ါစိတ္ဟာ …
၀ိပႆနာ တရားကုိ သတိကပ္ကာ
ပြားခ်င္တဲ့ အခါလည္းရွိတယ္ ။
အလန္းဇယားက ပန္းမ်ားနဲ႔
လမ္းသလားခ်င္တဲ့အခါလည္း ရွိတယ္ ။
ေဂ်ာက္ဂ်က္ ၾကက္ဖတုိ႔ရဲ႕ အတက္အက်မွန္မွန္ဘိသံနဲ႔
ေခတ္ေတးကုိ ဟစ္ေၾကြးခ်င္တဲ့ အခါလည္းရွိတယ္ ။
ေဗ့သုိဗင္ရဲ႕ ဆင္ဖုိနီ ၊ ျမ၀တီမင္းႀကီးရဲ႕ ထူးမျခားနားေတးေတြကုိ
တစိမ့္စိမ့္ေတြး နားဆင္ခ်င္တဲ့အခါလည္းရွိတယ္ ။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသရဲ႕ ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာ က သိစရာေတြကုိ
ဖတ္ရွဳမွတ္သား တန္ဖုိးထားတဲ့အခ်ိန္ေတြရွိတယ္ ။
အၾကည္ေတာ္ရဲ႕ သဘာ၀မက်တဲ့ ဟားစရာေတြကုိ အားပါပါနဲ႔ရယ္ၿပီး
ဖတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ေတြရွိတယ္ ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ အုိမာခယမ္ရဲ႕ ကဗ်ာလုိ
ခ်စ္သူေလးရယ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ ၀ုိင္တစ္ခြက္နဲ႔
ကမၻာအျပင္ဖက္မွာ ေနခ်င္တဲ့ င့ါစိတ္ ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ အလြမ္းအေၾကာင္း
ေတးကဗ်ာေတြ ကုိ ေတြးကာေရးကာသီခ်င္တဲ့ င့ါစိတ္ ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ သာဟာေဆြေတြနဲ႔
ဘီယာဘားမွာ ၾကည္စရာပြား ရယ္စရာစကားေတြေတြ ေျပာခ်င္တဲ့င့ါစိတ္ ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေတာရပ္ၿမိဳင္မွီး စိတ္ပုတီးနဲ႔ ရိပ္ႀကီးခုိ ကုသုိလ္ေတြလုိခ်င္တဲ့ င့ါစိတ္ ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ အတုိက္အခုိက္ ခပ္မုိက္မုိက္နဲ႔ ဒုစရုိက္နယ္မွာက်င္လည္ခ်င္တဲ့င့ါစိတ္ ။
ဖမ္းဆုပ္လုိ႔မရ လြင့္ေမ်ာလွတဲ့ ငါ့စိတ္ဆုိတာ အေျဖကုိရွာ
ေသခ်ာတာတစ္ခုမွ မရွိခဲ့ပါလား ။ ။