သူငယ္ခ်င္းေရ

ငယ္က်ဳိးငယ္နာေတြသာ  မျပဳစားႏုိင္ခဲ့ရင္

ဇာတိၿမိဳ႕ဆိုတာ  သူစိမ္းသူရံဆန္ေနမွာေပါ႔။

တစ္ခါတုန္းက

မင္းဆံပင္ရွည္ႀကီးထဲ သဲေတြက်ဳံးထည့္

ငါ တဟားဟားေအာ္ရယ္ဖူးတယ္။

ဘိုင္ယန္ျမဴးနစ္ ေအာင္နိုင္ဖို႕အတြက္

အက်ီကို အလံလုပ္

ကလင္းစမန္ေရ လုပ္ပါ ဦးေပါ႔။

ဆိုရွယ္လစ္သရုပ္ေဖာ္ေတြ အဖတ္မ်ားခဲ႔လို႔လား

အပ်က္မေလးနဲ႔ ပင့္ကူအိမ္ေႏွာင္ဖဲြ႕

မင္းအျခစ္ကို ခ်စ္ခဲ႔ဖူးတယ္။

အိုမာခရမ္ ဝင္စားလို႔

အရက္စည္ေတြ ျဖဳန္းတီးခဲ႔ေပမ့ဲ

သမိုင္းကိုေတာ့ မျဖဳန္းတီးခဲ့ပါဘူး

ျဖဴတဲ့အသားက နီတဲ့ေသြးကို ဖြက္ထားတယ္

မုန္းတိုင္ရဲ႕အရိပ္ကို ပန္းပြင့္အၿပံဳးနဲ႔ ေဖ်ာက္ထားတယ္။

မင္းနဲ႔ငါ

အိပ္မက္ကို တစ္ႀကိဳးတည္း က်စ္ခဲ႔တယ္။

ကလိယုဂ္အလြန္မွာ

အလင္းျမစ္ႀကီးစီးပါေစ

တတိုင္းေမႊးပန္းမ်ား ပြင့္ပါေစ

အံု႔ပ်ပ် မိုးသားလြင္ျပင္

အလြမ္းရဲ႕ခၽြတ္နင္းသံ တိုးတိမ္

ပံုရိပ္ႏွမ္းေတြ အတိတ္ႀကိဳးငင္ရင္း

ရြက္ေႀကြေတေလ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္

မိုက္မဲႀကီးျမတ္တဲ့ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေရ

ၾကယ္ခန္းဆီးကို သိမ္းမယ္

ေကာင္းကင္မွာ မင္းနာမည္ကို ငါထြင္းမယ္။    ။

ေအာင္ထိုက္