တကယ္ဆို ကိုယ္က
အစြမ္းကုန္ပြင့္လို ့
အလွကိုလွစ္ျပခ်င္ေပမယ့္လို ့
(အဲဒီ)အလွအပ က အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမွာ
ကိုယ္ေၾကာက္ေနတယ္။

ဒါေပမယ့္ေလ…..
အဖိုးတန္ပန္းအိုးႀကီးထဲ
ရင္နာစြာနဲ ့
ငြင့္ငြင့္စြားစြား
ပြင့္ေနမယ့္အစား

ကိုယ့္မိခင္ေျမႀကီးထဲ
ေျခအစံုထိုးထည့္ၿပီး
အငံုဘ၀နဲ ့သာ
ထာ၀ရ ကိုယ္ေနပါေတာ့မယ္။

(ဒုတိယႏွစ္ကတည္းက ေရးထားတဲ့ စာေလးပါ…၂၀၀၅ ေလာက္ကေပါ့)