နင္႔ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖႏိုင္တဲ႔အခါတိုင္း
စိတ္မရွည္ေလသံနဲ႔ ေဒါသတႀကီး ေျပာဆိုတတ္တဲ႔ နင္နဲ႔….ေ၀းသြားရတာ
ငါ…မေၾကကြဲမိပါဘူး…
ဒါေပမယ္႔
နင္ ဖုန္းမဆက္ေတာ႔တဲ႔အခါ
၀မ္းနည္းပက္လက္ ခံစားေနရတဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါပဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိတယ္….။

အတူတူဆံုဖို႔ ေနရာေရြးတဲ႔အခါတိုင္း
အၿမဲ ျပႆနာရွာတတ္တဲ႔ နင္နဲ႔ ထာ၀ရ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရတာ
ငါ…မေၾကကြဲမိပါဘူး…
ဒါေပမယ္႔
အဲ႔ဒီ႔ေနရာေတြေရာက္တိုင္း…..နင္႔အရိပ္ေတြကို သတိရေနတတ္တဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါ မုန္းတယ္..။

ငါ႔၀တ္စားဆင္ယင္ပံုေတြကို
အၿမဲေ၀ဖန္ရႈံ႔ခ်ေလ႔ရွိတဲ႔ နင္နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ႔ရတာ
ငါ…မေၾကကြဲမိပါဘူး…
ဒါေပမယ္႔
အ၀တ္အစားေတြ ေရြးခ်ယ္တိုင္း
ခုခ်ိန္ေတြထိ
နင္႔ေ၀ဖန္မႈေတြကို တမ္းတေနေသးတဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါ စိတ္နာတယ္….။

ငါ႔အျပင္အဆင္….ေနထိုင္ပံုေတြနဲ႔
အၿမဲဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္တည္ေနတတ္တဲ႔ နင္နဲ႔ ျပန္မဆံုျဖစ္ေတာ႔တာ 
ငါ…မေၾကကြဲမိပါဘူး…
ဒါေပမယ္႔
နင္႔လိုပံုစံေကာင္ေလးေတြျမင္တိုင္း…..
နင္မ်ားျဖစ္ေနမလားလို႔ လိုက္ၾကည္႔ေနမိတတ္တဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါ စိတ္ပ်က္တယ္…။

အဆင္႔အတန္းေတြကြာလို႔
အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားမွာ ငါ႔ကို ဖံုးကြယ္ထားခဲ႔တဲ႔နင္နဲ႔ ေက်ာခိုင္းခဲ႔ရတာ
ငါ…မေၾကကြဲမိပါဘူး…
ဒါေပမယ္႔
ဂုဏ္ေတြ ျဒပ္ေတြၾကားထဲမွာ နင္ ၾကာရွည္စြာ မရပ္တည္ႏိုင္မွာကို
ခုထိ စိတ္ပူမိေနေသးတဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါ အျပစ္တင္ေနမိေတာ႔တယ္…။