ဒီနွစ္ထဲမွာပဲ
ငါ့ အေရျပားေတြ ကြာက်
အရာရာကို အစက ျပန္စ ေစခဲ့တယ္

သက္ရွိလူတစ္ပင္ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ ့
အေတြးအေခၚေတြ မသီးနုိင္တာ
ငါဟာ ဘာလဲ
အလွဆံုးေသာပန္းကုိ
က်ည္းေပါင္းတက္ သစ္တစ္ပင္မွာပဲ
ရွာေတြ ့နုိင္တယ္ ဆုိတာ မွန္ရင္
ငါရတဲ့ ဒဏ္ရာဟာ
ေရႊနဲ ့စက္၀ယ္လို ့မရတဲ့ အရင္းအနွီးတစ္ခုျဖစ္လိမ့္မယ္

စိတ္ညစ္ညဴးမွဳေတြကုိ အရက္နဲ ့ေရာမ်ိဳခ်ခဲ့
မူးတာထက္ ခါးတာ ပုိခဲ့တယ္
အရုိးစြဲ ပါရာဒုိင္း ဆုိတာက
ႏ်ဴကလိယ ထက္ေၾကာက္ဖုိ ့ေကာင္းတယ္
ေပါက္ကြဲမသြားေပမဲ့
ျမံဳေနေအာင္ ဆြံ ့အ သြားတာမ်ိဳး
သ ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ေလွကားဟာ
ထင္းေနေအာင္ ဖြင့္ထားမွန္း သိပါရဲ ့အေမရယ္
ကြ်န္ေတာ္ဟာ အျမင့္ေၾကာက္တဲ့ ငွက္လုိပဲ
ေတာင္ပံေတြ မခတ္ရဲေသးဘူး . . .

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျငိဳ ့ေနမိတဲ့ ေျမြမွန္းေတာ့သိတယ္
စိတ္ရဲ ့ထြက္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာပဲ
သက္ျပင္းေတြ ရွည္ေနေအာင္ ေခြခဲ့မိတယ္ ဆုိတာ
ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးနဲ ့ရွင္းျပရမလဲ အေမ
မ်က္ရည္ေတြ မက်ခဲ့ပါဘူး
မ်က္လံုးေတြသာ ထြက္က်ခဲ့ရ
ဘယ္လုိမ်ားပါလဲ . . .

လူေတြ အေၾကာင္းကုိ နားလည္ေလေလ
ေက်ာက္ရုပ္ေတြကုိ အားက်မိေလပါပဲ
ဓါး၀ွက္ထားတဲ့ ပန္းလက္ေတြ
ရက္စက္မွဳေတြ ေဖ်ာက္ထားတဲ့ ဂရုဏာမ်က္လံုးေတြ
သုိးေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ၀ံပုေလြ ေတြ
အားလံုးကုိ တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္ အေမ
တကယ္ေတာ့  နာၾကည္းစိတ္ဆုိတာ
စနက္တံ ျဖဳတ္ထားတဲ့ ဗံုးတစ္လံုးကုိ
လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားရသလုိ
အႏၱရာယ္မ်ားမွန္းေတာ့ သိပါရဲ ့
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ
ေက်ာသပ္ ေျဖသိမ့္မနုိင္တဲ့ အရႊန္းရာေတြနဲ ့
သစၥာေဖာက္ေတာင္တန္းၾကီးကုိ
အလ်ားလိုက္ ထမ္းထားရတဲ ့
ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ျမစ္တစ္စင္း ျဖစ္ေနျပီ အေမ . . .

လမင္းေဇာ္ ဆုိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ဘတ္ဟာ
ေျခသုတ္၀တ္တစ္ခု ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့
ခ်စ္သူက ေျခသုတ္သြားခဲ့
မိတ္ေဆြက ေျခသုတ္သြားခဲ့
သူစိမ္းက ေျခသုတ္သြားခဲ့
ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မတတ္နုိင္ခဲ့ဘူး အေမ
ဒီလုိနဲ ့စိတ္ေသာကေတြဟာ
ကြ်န္ေတာ့္ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ ့အမ်ွ ရွည္လာခဲ့
ညွပ္မပစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး အေမရယ္
ဒဏ္ရာတစ္ခါနာတုိင္း
ဆူးတစ္ေခ်ာင္း တုိးခဲ့ရ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ  ျဖဴ တစ္ေကာင္နဲ ့မျခားေတာ့ပါဘူး …

အခုဆုိ ကြ်န္ေတာ္ဟာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ ့မ်က္နွာကုိ
ႏွဳတ္ခမ္းေဖ်ာက္ျပီး ျမင္တတ္ေနျပီ အေမ
မလုိအပ္ပဲ ျပံဳးျပၾကလြန္းလို ့
မလိုအပ္ပဲ ညာတတ္ၾကလြန္းလို ့
ဒါေတြ ေတြးမိတုိင္း
ကြ်န္ေတာ္ ပါးေတြ ေညာင္းေလာက္ေအာင္ ရယ္ေမာခဲ့
ေမးရုိးေတြ ျပဳတ္က်မတတ္ပါပဲ . . .

ကမၻာၾကီးကုိ ေကာ္ဖီခါးခါးထဲထည့္ျပီး ေရာေမႊေသာက္ခဲ့
အလင္းနွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာတုိင္ မ်က္စိေတြေၾကာင္ဦးမယ္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကံၾကမၼာဟာ သပ္ရပ္စြာ မ်က္လွည့္ျပခဲ့
ေဘးလြယ္အိတ္ အႏြမ္းေလးထဲက ကဗ်ာေတြသာ
ကမၻာအျဖစ္ က်န္ခဲ့
အနႏ ၱမေမ့နုိင္ေတာ့ဘူး အေမ
အနုိင္အရွံဳးေတြကင္းေစဖုိ ့
စစ္တုရင္တစ္ခံုလံုးကုိ ဆြဲလွန္ေမွာက္ပစ္ဖုိ ့အင္အား ေပးပါ အေမ
တစ္ခုခုဆုိ ကံတရားကုိ လက္ညိဳးထုိးရလြန္းလို ့
လက္ေတြ ေညာင္းလွပါျပီ . . .

မိတ္ေဆြ နဲ ့ရန္သူ ဆုိတာ
မ်က္နွာဖံုး တစ္ခုေအာက္မွာပဲ
အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့
မ်က္နွာတစ္ခုပါတဲ့
လက္မခံနုိင္ဘူးအေမ
နင့္ ေနေအာင္ ခံခဲ့ရေတာ့
နွလံုးသားထဲမွာ အက်ိတ္ေလးေတြေတာင္ စုေနခဲ့ပါျပီ. . .

လူနံ ့ေတြ လွိဳင္တဲ့ ကမၻာၾကီးထဲမွာပဲ က်င့္သားရခ်င္တယ္
ရုိးသားတဲ့ အၾကည့္ေတြၾကားမွာပဲ ျမင္သားက်ခ်င္တယ္
ျဖဴစင္တဲ့ စာရိတၱ ေတြၾကားမွာပဲ ရုိးသားျပခ်င္တယ္ အေမရယ္
သစၥာတရားေတြကုိ ေရာငး္၀ယ္ေဖာက္ကားတဲ့
ေစ်းကြက္ေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ပြဲစားမျဖစ္ခ်င္ဘူး . . .
ေက်ာက္စုိင္ေက်ာက္သားေတြ ရဲ ့ခံနုိင္ရည္မ်ိဳးနဲ ့
မုန္တုိင္းေတြကုိ ေမ်ွာ္လင့္ေနရတဲ့ အျဖစ္ဟာ
အေသခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ပစ္မွတ္တစ္ခုရဲ ့
ေၾကာက္ရြံ ့ျခင္းမ်ိဳးပါပဲ
ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကုိ စူးစိုက္လိုက္ရမွ
ေအာင္ပြဲရနုိင္မဲ့ လူေတြအတြက္
နည္းနည္းေလးမွ မုဒိတာ မပြားနုိင္တာ အမွန္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ကုိယ္ေကာင္း ဆန္ခဲ့မိသလား အေမ . . .

ခရမ္းျပာက်ည္ထိပ္ဖူးရဲ ့တိက်ျခင္းမ်ိဳးနဲ ့
ကြ်န္ေတာ့္ေဗဒါေတြကုိ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာပစ္လုိက္ေတာ့မယ္ အေမ
စီးေမ်ာရင္းနဲ ့ပဲ ရွင္သန္ပါရေစေတာ့
အားလံုးကုိေမ့ပစ္နုိင္ဖုိ ့ ေနာက္ၾကည့္မွန္ေတြကုိ ရိုက္ခြဲပစ္ခဲ့
ဒီတစ္ခါ အျပံဳးက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
မာန္အပါဆံုးပဲ အေမ ၊၊          ၊၊

လမင္းေဇာ္
[email protected]